Songs by

Een deel uit mijn boek

 

de eerste 100 pagina's uit mijn boek

Hierbeneden kan u de eerste 100 pagina's uit mijn boek lezen.

 

Het geniale brein

 

Schrijver: Rudolf Poeders

Coverontwerp: Rudolf Poeders

ISBN: 9789463866026

 

 

Het geniale brein...

Onder een helder blauwe Hemel ligt het groene gras van een mooiere tuin dan de Hemelse die grenst aan een paleis van onze Vader. Slimmer dan Zichzelf, nooit te vrezen, zo rijk als het leven, geen uitdaging te gek, niets is moeilijk en het kan niet makkelijker, want ik kan alles.. ALLES kan ik… en ik heb het leven en haar realiteit gecreëerd, scandeert Hij iedere dag, Hij, die machtiger is dan een tovenaar. Zijn naam spreekt dokter Frankenstein doet dokter Frankenstein en is altijd oké, want dokter Frankenstein is geen kwade geest. Zelfs de tijd kan Hem niet doden, verouderen of verzwakken. Hij is alles en Hij is de macht. dokter Frankenstein is altijd thuis en kijkt heel vaak naar de werelden waar zich het machtige prachtige leven in vindt. Niks is leuker als leven ziet dokter Frankenstein. dokter Frankenstein denkt…. Wat zal Hij deze keer doen besluiten? Hij moet toch nog eens even kijken naar de werelden op welke de schepping van het leven zich doet vieren. En die werelden zijn Hemels, Goddelijk en alles van het machtige prachtig en alles dankzij dokter Frankenstein. dokter Frankenstein geeft om ons allen. Alles is van Hem en kleurt het gras en de lucht. En volg Hem wie dokter Frankenstein het licht in de ogen geeft. dokter Frankenstein kijkt nog eens over de werelden en wie hoort Hij daar schreeuwen? En een stem uit de hemel schreeuwt nog eens: “Eeeeeeee Vuil vies spichtige smerige mestkever bende gij man een vieze ouwe uitglijer, smerige zuipsnuivert dat ge bent, aan het werk gij man luie rotflikker”. Nee toch stem, ge bent helemaal betietert man, ik wil gewoon mijn tijd terug en mijn gevoel terug, riep Leon. Jawel dokter Frankensteins geheime einzelgänger is nog steeds in leven, nog lange na niet een ouwe taaie. Het is een man 26 jaren oud. De kratjesman en rookt al zijn sigaretten met de letters mee en dus vooral niet tegen de letters in. Hij geeft zoveel om het leven, zoveel zelfs dat hij alle leven door de ogen kan meekijken en raden welke gedachten ze hebben, ook het dierenleven, er zit echt iemand achter die ogen en dat deed hem besluiten nooit meer vlees te eten. Geluk komt van de Goden roept hij altijd respect moet je bij hen verdienen, want God doet goede mensen meer geluk schenken en dat zijn zij die het meeste respect verdienen natuurlijk.

Maar hoe verdien je het respect van God? Gewoon netjes alle regels opvolgen hoe onnozel de regels ook zijn, goed zijn voor anderen, delen met anderen etc., je weet toch? Glorie zoveel hij wil. Leven kent geen begin en geen einde. De kratjesman is bijzonder. Zesentwintig jaar is hij en nog niet echt opgevallen, maar alles gaat veranderen. De kratjesman. Deze man vindt zich rijker dan het leven, zo kwetsbaar als het hart, belangrijker dan zijn ego en sneller dan de tijd. Maar die man heeft een naam. Die man telt tien kostbare vingers, tien tenen, kon blindelings tenentypen en wist allang dat hij het centrum was van het bestaan. De naam is Leon en Leon is belangrijk. Leon, alias roodboeiend, ook alias NeoLeon alias de Gold one ziet zijn taak te helpen zij die vrezen voor de dood, zij die leven in armoede en zij die zich begeven op het pad der kwaad. Jawel dokter Frankenstein wist dat en wist ook dat Leon op zijn iepen-typen-tellen moest gaan passen. Iepen-typentellen ja, dokter Frankenstein kan zich nogal vreemd uitdrukken, ja Hij praat nogal raar, dokter Frankenstein spreekt duizenden talen. U zult later wel begrijpen, waarom dokter Frankenstein zich zo vreemd uitdrukt. Mijn leven begint hier Vroeger nog thuis Wat was Leons leven toch mooi… dokter Frankenstein kijkt naar de wereld en ziet Leon nog thuis bij zijn ouders en broer Mark wonen. Dat is lang geleden. Leon en zijn familie wonen in het Eindhovense stadsdeel de Achtste Barrier in een rijtjeshuis aan de Homesweethomestraat 23. Eindhoven is mooi, gezellig en leuk. Leon voelt zich prima op zijn gemak in Eindhoven. Jawel Leons jonge leven deed hij vertoeven door nog bij zijn ouders te wonen en ook zijn broer Mark woonde nog bij zijn lieve ouders. Beide broers waren zogezegd zuipsnuivers van een hogere soort en hebben zich laten afglijden en hebben zich gestort op overmatig drugsgebruik. Leon

gebruikte alles, cocaïne, heroïne, weed, hasjiesj, XTC, speed, bier, LSD, PCP, ingestraald water en Spaanse pepers en als hij geen drugs had dan was hij wel onderweg naar de dealer. Drugs zijn goed om het ongeluk of de verveling even te vergeten. Het laat je weer even echt geluk vinden, de roes van drugs streelt de stemming, drugs veegt de tranen weg en zet aan tot vreugde en lach. Waar heb ik anders hersenen voor dachten Leon en Mark. Ja Leon lust hem graag en zo ook zijn broer Mark. Helaas werd Marks leven te vroeg door de hemel geroepen. Maar Leon weet zeker dat alles boven wel goed in elkaar steekt. Natuurlijk heeft Mark zijn geluk gevonden in de Hemel. Vroeger was mooi. Meestal zat Leon achter zijn computer en zat Leon wat computerspelletjes te spelen. Leon en Mark waren al ouder, Mark 25 en Leon 26 en ze hadden allebei nog nooit een vriendin gehad. Waarom ze op die leeftijd nog thuis bij hun ouders woonden was te wijten aan hun roekeloze drugsgebruik. Al hun geld ging op aan drugs. Leon was bij vlagen gekker dan Mark, maar Mark had zo ook zijn uitspattingen die hem weer boven zijn oudere broer deden verheffen. Vader en Moeder beide waren niet op de hoogte van het druggebruik van Leon en Mark. Vader werkte hard, een voorbeeld voor iedereen, behalve voor Leon en Mark, want zij konden gewoon niet werken.. Werken zei Leon, nee, laat maar want daar word ik zo moe van.. Vader was veel aan het werken en daarom had Leon als oudste van de 2 broers de functie als rolmodel en voorbeeld voor de jongere broer Mark. Wat Leon enorm spijt is dat hij aan de drugs ging. Hij trachtte het zo goed als mogelijk verborgen te houden voor zijn broer Mark, maar Mark had Leons drugsgebruik vernomen en dat deed hem enorm pijn en zag zijn broer afglijden. Door Leons schuld ging Mark ook aan de drugs, beide begonnen op hun 17de levensjaar met drugs. Leon heeft met alle soorten door drugs vervormde gelaatsexpressies aan tafel gezeten met beide ouders en beide

ouders zagen nooit de rood doorlopen ogen, ze herkenden het tandenknarsen niet, ze wisten niet wat enorme verwijde ogen deden aanduiden, ze herkenden de geur van hasj en wiet niet eens, ze verwarden de coke en speed met suiker en zout en het is dan ook erg vaak voorgekomen dat Leons en Marks ouders, zonder het te weten een halve gram speed op de aardappelen deden en gewoon een nachtje niet konden slapen en zo was er veel en veel meer dat beide ouders niet opviel. Leon kwam erachter dat ook Mark met drugs was begonnen en dat trof Leon diep in zijn hart. Het zou enkele jaren duren eer Leon goedkeuring gaf aan Marks drugsgebruik. Veel later pas konden ze erom lachen en leerden ze de drugs met elkaar te delen. Ook hun beste vader werd door beide zoons vergeven en na lange tijd zagen de beide zoons in dat vaders en moeders zielsveel van hen hielden. Nu ben ik mijn beide ouders, ondanks afzijdige hulp aan het front binnen de psychiatrie, erg dankbaar, ze hebben heel goed voor ons gezorgd, ze hebben echt hun best gedaan. Ik ben ze voor altijd dankbaar en Mark en Leon houden zielsveel van ze. Dat was vroeger, dat was mooi. Mijn herinneringen zijn onvergetelijk spreekt Leon dezer dagen. We gaan terug naar het jaar 1999. Het was nu omstreeks februari. Op straat was iets vreemds aan de hand, alles was anders. Het leek wel of alle mooie vrouwen naar Leon gebaarden. Dat was nieuw voor Leon en hij vond het wel leuk, maar wat was er aan de hand? Leon dacht aan een complot. Hij zag die vrouwen dan wel seinen, maar wat moeten ze van mij dacht hij? En dat is effe dom van die Leon, want wat zouden ze nu toch willen, Leon? Zelfs een aardappel weet nog wel dat vrouwen op mannen vallen en ook zij hebben net zoals Leon heeft de drang tot voortplanten, dus dat moet het zijn geweest, dat wilden die vrouwen met Leon. Seks!! En dat kon Leon die dagen nog niet één twee drie bedenken.

Dit complot beviel hem wel. Vele en vele mooie vrouwen maakten hem hitsig. Leon kreeg van lieve glimlachen tot aan tonggebaren naar zich toegeworpen, maar nimmer spraken die lekkere wijven Leon aan dat eigenlijk veel directer en makkelijker is. Leon wist niet echt wat hij ermee moest, met die knipogen, tonggebaren of lieve glimlachen, hij sloeg dicht en op tilt en in een chaos van gedachten, gevoelens en indrukken dat die signalen van al die meiden hem deden geven kon Leon niet reageren, zoals dat het beste zou zijn geweest. Gevangen in panische onmacht, onzekerheid, faalangst en extreme verlegenheid kon Leon maar niet de volgende stap zetten naar die vrouwen toe, zoals een reactie op hun gebaren. Zal ik nu ook maar tonggebaren terug gaan maken dacht Leon, maar nee, hij kon ze beter aanspreken, maar voordat hij één zo’n hitsig wijf zal gaan aanspreken, moest Leon eerst weten, waarom dit complot. Hij moest uitzoeken wat ze precies wilden, want dit complot was compleet nieuw voor Leon en om met mooie meiden contact te maken heeft Leon altijd al moeite gehad. Leon bleef verlegen en op een afstand van die mooie meiden. Gek maar waar durfde Leon niet zo’n lekker wijf aan te spreken. Leon moest eerst achterhalen wie achter het complot zaten en waarom dat complot was. Zo graag wilde Leon een vriendin, maar altijd was Leon te verlegen om een mogelijke vriendin aan te spreken. Flink wat drank deden hem de spanningen deels wegnemen. Als Leon drank op had viel de greep van het gebrekkige zelfvertrouwen van hem weg en dan had Leon wel lef om met de dames contacten te leggen. Maar wanneer kon Leon nu toch gaan zuipen, als hij gewoon geen geld heeft? Alles ging toch altijd op aan de drugs.. Alles ging op aan de snuifcoke. Maandelijks kreeg Leon zijn uitkering en diezelfde dag was dat geld al weer op. Zelden ging Leon op stap, wat was hij toch dom. Hij moest verdorie op stap gaan en achter de lekkere wijven aan, maar nee hoor, hij hechtte veel meer waarde aan zijn coke verslaving en maakte daaraan al zijn geld op. Maar als Leon op stap was, dan had Leon het liefst de drank en drugs combo. Lekker wat XTC, speed, coke, weed en lekker wegspoelen met een fris biertje. Leon was helemaal gek van meiden, maar Leon was altijd veel te verlegen, heel erg schuw en gespannen. Altijd was het zo dat als Leon een vrouw trachtte aan te spreken dat hem de zenuwen flinke zweetpartijen deden geven en wat hij dan altijd zei was

onverstaanbaar en eigenlijk wist Leon nooit echt wat hij zei. Lekkere meiden en Leon was wakker. Vervelend die zenuwen, maar dat was gewoon, omdat Leon veel te weinig zelfvertrouwen had, een enorme angst om te falen had en een heel onstabiel zelfbeeld had. Jawel, Leon stelde niet veel voor dacht Leon in die tijden. Eee Leon heb jij nog een stevige wietjoint vroeg Mark die in de woonkamer voor de TV zat? Jazeker heb ik die nog eentje over. Heb jij dan nog 3 stuks XTC voor mij? Nou twee kan ik er wel missen, maar 3 is teveel Leon. Zoals gewoonlijk gaf Mark Leon wat drugs en zowel zorgde Leon ervoor dat Mark ook genoeg drugs had. Ik ga effe naar oma en opa Mark, riep Leon, en hij vertrok. Oma en opa Leon was op weg naar zijn lieve oma en opa, want daar kwam Leon graag. De buurt was hem bekend tot aan het vertrouwde. Leons oma en opa kwamen in de jaren 80 ook in het stadsdeel de Achtste Barrier wonen. Leon liep zijn gebruikelijke route waar hij vele mooie vrouwen zag en allen leken wederom naar hem te seinen, maar Leon bleef verlegen en durfde niet te reageren. Seinend naar Leon toe hoopten die hitsige wijven hun honger naar seks te kunnen verzadigen. Dit was zo mooi voor Leon, eindelijk zal zijn wens gaan uitkomen en zal hij een vrouw gaan krijgen en dat binnen afzienbare tijd, maar dat zal hij pas durven en doen, als hij weet waarom dit complot is en wie erachter zitten. Ben ik nou zo knap dacht Leon? Nee Leon, dat is het niet.. Je bent niet knap maar je hebt een heel vriendelijke en bijzondere uitstraling. Leon was nu bijna bij zijn beide grootouders en de vele tientallen vrouwen die Leons weg hadden doorkruist gebaarden weer naar Leon. En natuurlijk… Leons grote vriend stond weer op wacht door al dat vrouwelijk schoon die hem zo deden opwinden. Weer dat complot dacht Leon en moest eerst meer weten van dat complot om verdere acties te ondernemen en op zo’n vrouw af te stappen. Vroeger deed geen enkele

vrouw op zo’n wijze naar Leon seinen en nu ineens tientallen per dag. Bij oma aangekomen bleef oma altijd aan een stuk doorpraten met Leon. Oma was zo’n beetje de roddelpers van de buurt, ze was helemaal op de hoogte van de verwikkelingen in de buurt aldaar. Praten was het liefste dat ze deed. Oma was heel gezellig, ze was altijd aan het woord en opa zat altijd voor de TV naast het raam in een luxe lazychair, meestal stond de TV dan ook aan. Weer een film, een voetbalwedstrijd of het tennissen, wat anders keek Leons opa niet. Oma vertelde Leon dat alles goed was met de rest van de familie, zijn oom en tante en oma's kleinkinderen. Jawel oma’s hart was gevuld met onze harten, wij waren trots op zo’n lieve oma. Leon vroeg om een flesje bier. Opa’s oplettende aandacht ving zijn vraag uit de lucht en riep nee, nee, geen bier voor hem, want onze Henk komt dadelijk nog en wil ook graag veertien flesjes bier. Nou zei oma, het maakt mij niet uit wat gij denkt, onze Leon krijgt van mij twaalf flesjes bier, omdat hij dat altijd krijgt. Oma was de slimste. Ze won altijd van opa in discussie, ze konden ruzie maken, maar ze hielden zielsveel van elkaar. Leons oma ging bier pakken en was op weg naar de bijkeuken. Ze was in de bijkeuken aangekomen en opende de kast en controleerde de krat. De krat was leeg riep ze. Dat hoorde mijn opa ook en begon Leon uit te lachen. Toch was er iets gebeurd dat normaal niet verliep zoals het nu ging. De krat was verdacht veel te leeg en dat wist Leons oma ook.

En het was Leons goede oma die hem enorm verraste hem te roepen dat ze nog twee flesjes bier in de oude laarzen had gevonden en eentje achter de naaimachine. Opa dus heeft een poging gedaan om flessen bier in veiligheid te stellen, maar niemand is zo slim als Leons lieve omaatje die alles deed om het haar kleinkinderen zoveel mogelijk te veraangenamen. Ook in de vaatwasser lag 1 flesje. Een flesje stond achter het gordijn. Eentje stond buiten tussen de bloemen. Een andere vond oma in de spoelbak van de WC. Een andere fles stond in de spouwmuur. Een andere fles was met dubbelzijdige tape onder de tafel geplakt. Een andere vond oma in de speakers van opa’s stereo. Een andere fles had opa op het platte dak gelegd. Sta eens op Karel, vroeg oma aan opa en opa stond op en zei, nee toch, alsjeblieft hebt genade mens nu heb ik geen enkele fles meer voor onze Henk. Oma taste door de voering van de stoel en vond nog een biertje. Nou, nou Karel, wat bende gij toch kinderachtig zei oma tegen opa. Nee, is niet kinderachtig, ik moet toch aan onze Henk denken. Henk zal het vast niet erg vinden dat hij vandaag geen 14 flesjes bier krijgt. Nu zijn al mijn verstopplaatsen onthuld en is al het werk voor niks geweest. Ik ben hier zo ziek van zei opa en ging in de tuin zitten. De telefoon ging en Leon nam op.. Het was Mark, hij vroeg: “Kom je zo weer naar huis, want ik moet je effe spreken?”, en Leon zei nee Mark ik kan niet, want ik moet vanmiddag om vier uur nog naar tenentypen en vanavond moet ik naar de praatgroep: “Iedereen heeft wel eens een rooie kop gekregen”, pas om tien uur kom ik die kant op. Om half 11 die avond, na het tenentypen en na de sessie bij de praatgroep: “Iedereen heeft wel eens een rooie kop gekregen” kwam Leon thuis en trof daar zijn broer Mark die alleen thuis was. Eee Leon riep Mark ik heb de hele dag op jou gewacht man. Mark zei: “Ik heb nul geld jonge, ik zit zonder geld, zip, nada, niks, kan ik van jou een geeltje lenen?” Zekers Mark hier heb je een geeltje. En Leon, heb jij nog een lekker wietjointje? Jazeker jonge, hier heb je er twee en heb jij nog een halve gram snuifcoke? Nou zei Mark een halve gram kan ik niet meer missen, maar wel twee of drie flinke punten. Mooi man, dan heb ik toch nog een plezierige avond, bedankt Mark. Ik moet morgen weer eens werk zoeken Mark, dus ik snuif die coke en ga dan vroeg slapen, om 2 uur of zo. Ik mag het niet al te laat maken, want werken moet

nu eenmaal. Leon snoof en rookte nog wat en ging een uurtje later slapen. Leon en werken? Leon en werken zijn als water en vuur, maar het was weer zover. Leon moest weer eens werk zoeken, want zijn geld was op. Dus moest Leon weer enige tactieken bedenken om gladjes aan een baan te komen. Het moest wel gladjes, want zijn reputatie als arbeider was ver beneden niveau. Leon was moe van moe en dat betekend dat je gewoon lui bent geworden. Leon was luier dan de gemiddelde buitenlander. De dokter had Leon blijvend lui verklaard, maar is dat ook een ziekte? Jawel dat is een aandoening die niet erg zeldzaam is in ons land en vooral in landen voorkomt met veel buitenlanders. Wanneer je blijvend lui bent en teveel hebt gewerkt kan je heel erg overspannen raken, je kunt gaan hallucineren en braken, sommigen krijgen het zelfs aan het hart en een laatste symptoom is dat je er epileptische aanvallen van kan krijgen. Meestal gaat blijvende luiheid na veel rust en een behandeling met medicijnen en/ of therapie altijd over, maar Leons diagnose was dat Leon een acute vorm had van een extreme vorm van blijvende luiheid met kans op de dood als gevolg. Leon zal de rest van zijn leven extreem blijvend lui blijven, er is niets aan te doen. Leon was niet te redden, maar werken moet nu eenmaal Leon.

Vele uitzendbureaus waren op de hoogte van Leons belabberde arbeidsprestaties. Leon stond verder nog in het zwarte boek bij vele uitzendbureaus als saboteur, want Leon had bij enkele bedrijven wat machines weten te saboteren en dat deed Leon gewoon uit pure verveling. Leon kon op de werkvloer geen kant op. Zodra Leon op de werkvloer kwam voelde Leon de krachten uit zijn spieren verdwijnen en hoorde Leon het gekraak van zijn botten. Alleen het idee al dat Leon weer een gehele dag achter zo’n machine komt te staan deden zijn gezicht altijd ontzettend verbleken uit angst en onmacht. Soms raakte Leon zelfs in paniek en soms viel Leon zelfs flauw. Als Leon dan al die arbeiders aan het werk zag kreeg Leon medelijden. Arme stakkers dacht Leon dan, jullie zijn toch geen robots. Leons totale werkverleden bedraagt in totaal zo’n 3 weken bij vele verschillende bedrijven. Het was echt zo, Leon had en heeft nog steeds een werkfobie van de hoogste categorie. Fabrieken, machines, robots, schroefjes, moertjes, hamers etc. deden hem een acute verlamming geven aan zijn innerlijke geluk. Saai man werken, zo saai. Een aantal dagen kon Leon achter elkaar werken en dan moest Leon ook meteen eenzelfde hoeveelheid dagen rust nemen om niet door te draaien of overspannen te raken. Een enkele keer werd Leon overspannen en dan had Leon toch echt teveel gewerkt en moesten ze hem op een brancard in shock toestand afvoeren richting het ziekenhuis. De laatste keer dat Leons leven er van af hing, omdat hij zwaar overwerkt was, was 7 of 8 maanden geleden. Leon was zo zwaar overwerkt dat hij in elkaar stortte en hevig begon te vibreren, raaskallen, huilen, schreeuwen en hyperventileren, maar dat niet alleen hij viel ook nog eens ongelukkig onder een drukpers die Leons knieschijf dusdanig ontwrichtte zodat die nu nog maar net met een paar pezen was verbonden aan het been. De ambulance kwam aan en wederom was het verpleegkundig team onder leiding van dokter Ribbels uitgerust met een priester, want ze kenden Leon al en diens aandoeningen. Men moest wel op Leon afgestemd zijn om zo Leon een optimale behandeling te kunnen geven in geval van nood.

Leon lag nu in de ziekenwagen en Leons ogen draaiden helemaal weg. De priester begon luidkeels te bidden en wierp wijwater over Leons gelaat. Een kruisbeeld werd op Leons voorhoofd gedrukt en brandde zich in de huid. Dit is het werk van de satan schreeuwde de priester op een hele angstige toon en propte Leons mond vol met knoflook. De priester bleef luidkeels gebed na gebed schreeuwen in de ziekenwagen. Hoelang heeft Leon gewerkt werd er gevraagd.. Zeker toch 4,2 uren zei dokter Teender. Kut man dit wordt kut, 4,2 uur is echt behoorlijk jongens, nou dit wordt een gevecht op leven en dood. Iedereen weet verdomme dat Leon verdomme zeker geen 4,2 uur achtereen mag werken, schreeuwde dokter Ribbels. Nu begon Leon weer hevig te vibreren en moesten ze hem met hele heftige stroomstoten in leven houden. Zijn hart staat stil riepen de doctoren en Leon werd mond op mond beademd door een vadsig vet wijf en het duurde minuten. Nu waren er al 8 minuten verstreken sinds de hartstilstand en het vadsig wijf zei: “Die is dood, iedereen weet dat een hart niet langer stil mag staan dan 6 minuten, na 6 minuten beginnen de hersenen af te sterven en zal hij geleidelijk aan hersendood raken.” Het is nu al 8 minuten na Leons hartstilstand en hij is gewoon niet meer te redden. Laten we het reanimatie-proces staken en Leon als dood verklaren. Wacht eens effe, ik zal het overnemen, misschien hebben we nog een kans en Leon werd nu gereanimeerd en beademd door een vrouwelijke arts een lekker wijf zeg met een heel lekker lijf met alles op en aan en Leon kwam direct weer bij. De lieve rondborstige arts keek Leon lachend aan en zei, joh, je hebt echt 4,2 uur achter elkaar gewerkt en dat was stom van haar om dat te zeggen, want Leon ging weer alles herbeleven en raakte in blinde paniek. Leons ogen waren vol van angst en zijn ogen draaiden weer weg. Leon begon weer te schokken, te krijsen, te huilen, te zweten en te raaskallen. Eventjes leek Leon tot kalmte te zijn bedaard, maar ineens viel hij weer weg. Hij begon weer te ijlen, te schokken, te beven en extreem te zweten en het leek er weer op dat Leon het deze keer echt niet gaat redden. Ze moesten Leon spuit na spuit adrenaline geven om hem in leven te houden en een aantal morfinespuiten om de overbelaste hersenen weer tot rust te brengen.

Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis werd Leon de operatiekamer binnengereden. Het zweet spoot nog steeds uit zijn voorhoofd. Zijn gloeiend hete voorhoofd deed het zweet direct verdampen, zijn hersenen waren dus nog steeds oververhit en daar kwamen de doctoren met een emmer ijswater, een duikbril en een snorkel om zijn kop in die emmer te duwen en om onder water te kunnen blijven ademen. Zijn frontale voorgevel zit nog steeds los, riep dokter Krullens, die wordt knetters en knetters gek vlug help me effe met die frontale voorgevel. Leon was behoorlijk van de kaart en sprak nog steeds wartaal. Zijn haren werden met plakband en nietjes teruggeplaatst en het schuim werd van zijn mond geveegd. Er werden röntgenfoto’s gemaakt en zijn schedel werd gelift om extra verkoeling de hersenen te laten bereiken. Leon wist nog steeds niet adequaat te reageren op vragen van de doctoren, zoals welke dag is het vandaag en wat is jouw naam? Ik ben Jack Daniels, bleef Leon herhalen en het is vandaag 32 meert ijlde Leon. Jongens dit gaat niet goed de bloeddruk is aan het zakken en de hartslag is ook al te laag, we moeten nu nog zo’n 8 spuiten adrenaline toedienen en pep en die adrenaline zijn ze nu aan het halen in de kelder, maar misschien is die op. Ook pep hebben we niet in huis zei dokter Ribbels. Kut wat nu, want we hebben die pep nu nodig? Hier probeer eens een spuit te vullen met ons afwasmiddel, dat schijnt ook een stimulerend effect te hebben heb ik ergens gelezen. Ben jij gek of zo? Tuurlijk geen afwasmiddel, kijk daar eens in die doos met restanten van operaties uit het verleden en zoek een pepmiddel of iets dat erop lijkt, dat moet er wel ergens tussen liggen. Daar pak die oranje fles maar en draai de dop maar open. Laat me eens ruiken. Oké, dit ruikt prima, dit is goeie shit, vullen die spuit en zetten die spuit en kijken hoe Leon daarop reageert. We moeten nu alleen nog maar de knieschijf op de juiste plek op het been vast te hechten en dat gaat nog wel even duren. Geen getreuzel jongens en effe die knieschijf terugplaatsen. Daar gaat ie, en Leons knieschijf werd vakkundig hersteld door een ingewikkelde operatie en na vier uur was de operatie voltooid en zat Leons

knieschijf weer op de juiste plek. Vakwerk zei dokter Snorkel. Prima toch? Het zit er weer op jongens, we kunnen zo naar huis als die Leon bijkomt. Eee, jongens zie ik dat nou goed, zei dokter Knipvink? Kijk man dat rechterbeen lijkt nu ineens meer dan 5 centimeter korter dan het linkerbeen. Kutzooi, grote kutzooi, grote, grote kutzooi schreeuwde dokter Teender. Kut man, ik wil geen problemen man, geef effe die rolmaat aan dan zal ik beide benen opmeten, zei dokter Hoepla. En ja hoor Leons rechterbeen bleek 5,2 centimeter korter dan zijn linkse. Hoe kan dat nou toch? Vijf centimeter, nou dat kunnen we nooit verklaren aan Leon. Heeft iemand hier een briljant idee om dit probleem op te lossen jongens. Moeilijk hoor, ik denk gewoon dat er geen oplossing is voor dit probleem. Gewoon hopen dat hij het niet merkt, zei dokter Poeders ineens. Dat is het zeiden de anderen, dat is de enige oplossing, dank u dokter Poeders. Oké, jongens, dus we zeggen helemaal niets tegen Leon en het enige dat wij kunnen doen is hopen dat Leon het niet merkt, anders hebben we een groot probleem. Ineens viel alle bloeddruk weer weg en stopte Leons hartslag voor de tweede keer. Meteen kwam het vadsige wijf weer en beademde Leon en trachtte hem te reanimeren. In 15 hele minuten probeerde ze Leon weer leven in te blazen, maar niets hielp. Laat mij eens zei het blonde superlekker wijf met haar lekker lichaampje en der mooie schone rondingen en ze begon Leon te beademen en meteen sprong Leon overeind en was weer helemaal de oude. Leon was het zat en dacht dit is de laatste keer dat ik gewerkt heb, ik word dan wel lekker verwend, maar ik kan er echt aan dood gaan. Ik ga gewoon nu al met pensioen, dacht Leon.

Leon gaat werk zoeken Nu zeven tot acht maanden later, na de laatste acute aanval van extreme hysterie door zijn ongeneeslijke aandoening, de blijvende luiheid, moest Leon wel overwegen om weer te gaan werken, want Leon had geen geld en dus schoof hij zijn plannen om met vervroegd pensioen te gaan even aan de kant. Leon had niet echt zo’n zin om te gaan werken, want hij was nog steeds niet volledig hersteld van die laatste keer dat hij zo zwaar overwerkt was. Maar toch moest Leon deze morgen weer werk gaan zoeken, want zijn geld was op. Het was een vrijdagmorgen, het was 11:30 uur en Leon lag zoals gewoonlijk in de woonkamer onderuitgezakt op zijn luie, luxe, all-inone zit en ligbank van het merk Siësta, die speciaal voor hem met de hand gemaakt was. Eee riep Mark die net de woonkamer binnenliep, je hebt gisteren weer veel teveel wiet gerookt, speed gesnoven en veel teveel bier gezopen, je was weer helemaal black out jonge. Hoe kom je daar nu weer bij, vroeg Leon? Omdat je weer bananen hebt lopen roken jonge, zei Mark. Zet die fruitschaal de volgende keer niet weer langs de asbak jonge, hoe vaak moet ik dat nog zeggen? Ja, dat heb je me wel vaker gezegd, ik zal er wel een keertje aan denken, zei Leon. Ik ga zo meteen werk zoeken Mark en ik hoop dat ik een relax baantje vind waarbij ik niet al teveel moet doen. Je weet toch Mark, het liefst heb ik zittend werk het liefst in een Lazychair-future weet je toch, omdat ik dan niet zoveel hoef te bewegen, je weet toch Mark, ik ben blijvend lui. Ik geloof niet dat je makkelijk aan zittend werk kan komen zei Mark, want al die luie buitenlanders willen ook het liefst zittend werken. Dat is waar Mark, maar ik zal mijn best doen en ik hoop dat ik zittend werk ga vinden. Hey Leon, sta verdomme eens op uit die luie luxe ligbank van jou, want er komt weer rook onder je vandaan jonge, rap nu. En Leon sprong omhoog en zag dat hij weer een flink gat aan het branden was met zijn verloren sigaretje. Jonge jij brandt ooit nog eens dit huis af jonge Leon. Weet je verdorie niet meer dat je de caravan op vakantie in lichterlaaie had

gezet omdat je naar eigen zeggen het gasfornuis met een klapsigaar probeerde aan te steken, omdat je zwaar onder de drugs zat en nog gezopen had ook. Ja dat weet ik nog, zei Leon, wat was vaders toch boos. Boos worden deed vaders altijd om grote dingen maar ook om heel veel kleine dingen en wel heel erg vaak, hij stond bekend om zijn uitspattingen en kon zijn emoties vaak enkel en alleen ventileren met onbeschaamd en bijzonder luid stembandengeweld, over de ditjes en de datjes van de dagelijkse huiselijke toestanden. Jazeker, schreeuwen was vaders aangeboren en het zat hem in de botten. Niet wetende dat de boze emotie, den duivelse is, omdat boosheid alleen maar verwoest. Niet wetende dat zijn geschreeuw overbodig was in het leveren van haarscherpe argumenten en zekers als je maar enkele meters van iemand verwijdert bent. De kracht van het argument zit hem in het argument en niet in het volume ervan, maar dat kon Leons vader maar niet begrijpen. Nee, vader was soms geladen met woede en kon wat kabaal langs zijn stembanden doen scheren. Dan staat zijn gezicht altijd op onweer toch, Mark, met die bloeddoorlopen ogen met schuim op zijn bek en zie je iedereen van buiten bij ons naar binnenkijken, alleen maar omdat die gaapaap zijn stembanden loopt te ventileren als hem iets tegenzit. 100 van de 100 ruzies begonnen altijd bij vaders en ma daarentegen was kalm van aard en niet vlug geagiteerd, maar helaas ging vaders altijd discussies aan met een maximale inzet van zijn stembanden en dan was ma helaas wederom genoodzaakt om terug te schreeuwen. Zelfs ma kon het vader niet afleren eens niet zo te blèren. Tijd zal het vader leren dat schreeuwen slechts handig is als je iemand op lange afstand spreekt, of als je tegen een hardhorend iemand praat, maar ja, al doende leert men en vader moest gewoon een helder moment hebben op een juist moment om deze spraakverwarring op te lossen. Ja, vader zei Mark, maar soms is hij wel vriendelijk gestemd en nu met de jaren al veel vaker, tuurlijk geven we hem altijd nog een tweede kans, want onwetende overtredingen en domheid zijn niet achtenswaardig voor het zijnde berispingen en dan eventuele vervolgingen. Dat zeg je mooi Mark, maar ik ga nu werk zoeken in de stad, ik zie je later wel weer, houdoe hè. Leon liep de plaats op, stapte op de fiets en ging op weg naar de Eindhovense binnenstad.

Leon kwam aan in de stad en zette zijn fiets in de stalling. In de stad leken wederom vele vrouwen naar Leon te seinen. Leon vond het wel leuk dat die vele vrouwen naar hem seinden, maar durfde geen actie te ondernemen, door ze bijvoorbeeld aan te spreken. Eerst moet ik meer weten van dat complot dacht Leon. Leon trachtte aan werk te komen bij vele uitzendbureaus, maar het lukte Leon deze keer niet om aan werk te komen. Mooie kutzooi dacht Leon, dan maar geen werk. Kut man mijn geld is op, wat nu? Leon wist het, zijn aloude truck om aan een beetje geld te komen, was met twee grote lege plastic zakken de Bijenkorf binnen te lopen om dan die zakken vol met boeken te laden om dan die boeken bij de tweede hands boekenhandel, de Slegte te verkopen voor meestal zo’n 50 gulden per 30 boeken. Meneer Bijenkorf heeft toch genoeg geld dacht Leon, die kan wel wat missen. Nobel als Leon was deed hij zijn criminele winsten altijd delen met de armsten. En Leon liep met lege handen de Bijenkorf binnen en zal er met volle tassen weer uit lopen. Leon laadde zijn lege tassen vol met boeken en ging weer op weg naar buiten. Leon bleef kalm en liep langs de beveiliging en de alarmpoortjes en dacht: “Zo dan, dat was ie weer, nu aan de slag en naar de Slegte.” Bij de Slegte aangekomen verkocht Leon weer eens 30 boeken voor 50 gulden. Leon was weer rijk en Leon ging als een speer naar de coffeeshop om er zijn dagelijkse hoeveelheid wiet te kopen. Leon liep naar coffeeshop de Grashopper in de binnenstad van Eindhoven. Er waren meerdere coffeeshops in Eindhoven, maar Leon koos voor de Grashopper, omdat Leon daar gisteren ook geweest was en het beviel hem daar wel, omdat Leon daar sjans had met lekkere meiden. Nou ja sjans… Ze vroegen Leon allebei hoe laat het was en Leon wist niet wat hij moest zeggen en kreeg een rooie kop van schaamte. Toen ging Leon snel naar de WC en iedereen keek hem aan. De twee meiden begonnen te lachen, want dit was zo hilarisch en zo

dom, dat hadden ze nog nooit eerder meegemaakt. Dat was gelukkig gisteren, dat kan ik vergeten, dacht Leon. Nu had Leon zoiets van, iedereen heeft wel eens een rooie kop gekregen, ik ben niet de enige en het is niet echt iets om je voor te schamen vind ik en die gedachte maakte Leon sterk en gaf hem de moed om de Grashopper toch weer binnen te gaan. Leon kwam de Grashopper binnen en kocht er zijn wiet voor een geeltje en ging zitten om een joint te draaien. Leon kocht altijd de sterkste van de sterkste wiet, leven betekent genieten toch en ieder op zijn manier. Leon draaide een joint en stak hem aan. Leon rookte zijn wiet en zat weer eens lekkere meiden te kijken. Zat meiden te zien Leon, maar ze zien mij niet te staan. Hoe ga ik dat toch eens aanpakken was een hele goeie vraag, waarmee Leon zich dagelijks suf piekerde, het eerste contact met het meisje van je dromen. Er lopen zoveel echt knappe meiden door Eindhoven, maar ik heb verdomme geen durf en geen lef en eigenlijk is Leon op zoek naar een mooie meid met een heel lief karakter, dat laatste is toch het meest belangrijke, maar ik durf verdomme niets te zeggen tegen aantrekkelijke meiden, gewoon uit pure schaamte en extreme verlegenheid, bang iets fout te doen, maar vooral bang om afgewezen te worden, daar zat Leons zwakke plek. Iedere dame kon op die wijze Leons zelfvertrouwen een gruwelijke en vlijmscherpe dolksteek geven, zodat Leon nog meer verlegen zal worden en nog schuwer zal worden, zonder enig zelfvertrouwen. Leon was wel eens vaker recht in het gezicht uitgelachen en dat soort momenten behoren tot Leons meest afschuwwekkende herinneringen. Voor schut gaan is voor Leon bijna hetzelfde als een been verliezen. Alleen vrouwen konden hem zo hard raken, dus Leon was op zijn hoede en was voorzichtig om op vrouwen af te stappen. Toch zal ik ooit eens over die drempel moeten bedacht Leon zich en dat zal me zeker gaan lukken, ik heb nog wel een paar jaar de tijd om me over mijn angsten heen te zetten. En dit was een moment dat Leon wat meer uit zijn schulp durfde te komen, want hij had weer hoop en die hoop bracht hem moed. Dus weer begon Leon rond te loeren, op zoek naar vrouwelijk schoon het liefst zo naakt mogelijk. En ja hoor…

Daar komt een heel lekker wijf binnen en ze riep ineens: “Leon, hallo.” Die ken ik helemaal niet, dacht Leon, maar dat maakt niets uit toch, want ze ziet er flitsend uit. Lekker lichaam en mooi gezicht en Leon riep: “Hallo.” Ze kwam op Leon af en zei wat ben ik blij jou te zien en Leon zei: “Ik ben zo blij dat jij mij ziet.” Ze kwam op Leon af en Leon zag aan der lippen dat ze wilde zoenen en Leon dacht voor het eerst in zijn leven niet na en sprong overeind en kuste de mooie vrouw op der lippen. Leon greep de prachtige jongedame in zijn armen en zei: “Ik ben ook blij dat ik jou zie.” Ga van me weg engerd, riep de mooie dame tegen Leon. Wat ben jij voor een gek, je kent me niet eens en denkt me zo maar te kunnen vastgrijpen en kussen. Ik noem het een aanranding, jonge jij gaat de cel in vieze verkrachter, schreeuwde de vrouw en begon te huilen. Ze rende huilend de coffeeshop uit. Wat denk jij nu toch meneer, vroeg een man die achter Leon stond? U zit gewoon met uw vieze handen aan mijn vriendin en kust haar zonder te vragen. Leon keek om en zag een man staan van een metertje of twee. Was dat uw vriendin, vroeg Leon? Ja zei de man. Leon zei, maar ze riep mijn naam. Ik heet ook Leon zei hij. Jij moet donders goed weten dat je niet zomaar vreemde vrouwen mag vastgrijpen en kussen, vuile viezerik. Je kende haar helemaal niet smeerlap, wat is haar naam dan, vroeg de man? Weet ik niet zo gauw, zei Leon. Jonge maakt er nou niet zo’n groot probleem van, zei Leon. De man kwam naar Leon toe en zei, nou ga ik van jou een brilleke maken. Wat man gaat gij mij slaan? De man sloeg Leon en Leon viel knock out bij

de eerste loeier. Twee minuten later werd Leon wakker met zijn kop in de wc en de man was aan het schreeuwen, effe doorspoelen die kop van jou. De man pakte zijn zaktelefoon en wilde de politie bellen, maar Leon stond op en schopte de man met zijn spitse rodeolaarzen recht onder zijn kloten en de man klapte dubbel en was aan het snakken naar lucht. Bel de ambulance jammerde hij in een chaos van gruwelijke pijnen, maar Leon begon te lachen en zei: “Ik ben nog niet met je klaar.” Leon stapte naar achteren om een aanloopje te nemen voor een vliegende hielkick met zijn rodeolaarzen, maar hij stapte op een rolschaats en gleed soepeltjes in de split en hij schreeuwde het uit van de pijn. De man stond op en pakte Leon bij zijn kraag en zei: “Nu zal ik je nog even bewerken voordat ik de politie bel..” Maar Leon pakte een stalen krikstang en hengstte die met een lompe zwiepslag op de schedel van de kwal, die nu knock out viel.. Twee minuten later kwam hij bij kennis en vernam dat hij ook met zijn kop in de wc zat, ook even doorspoelen schreeuwde Leon. Maar de man pakte een spuitbus met wc-verfrisser en begon ermee te sprayen, toevallig bij Leon in zijn ogen en Leon begon te wankelen. Hij schreeuwde het uit van de oogpijn en de kwal greep naar een electrische melkboer een flinke en zware electrische melkboer en Leon schreeuwde in blinde paniek, wat ga je daarmee doen man? En Leon liep naar achteren, maar Leon stapte op een stuk zeep en in zijn draaibeweging kon hij dankzij een halve salto de vijand toch nog een hak verkopen op de frontale schedel en dat was hem dan, de man was knock out. Vervolgens had Leon de kwal bij zijn kraag gepakt, zijn kop in de WC gehangen en toen deed Leon vol genoegen eens flink doorspoelen, effe flushen die handel siste Leon, effe die grote smoel van jou eens flink reinigen, zei hij en tot de volgende keer kwal. Leon pakte zijn portemonnee, sieraden, autosleutels, zijn mobiele telefoon en Leon vertrok uit de coffeeshop. Leon besloot om op weg naar huis te gaan, hij dacht, toch effe checken wat er in die portemonnee zit en Leon opende de portemonnee en trof daar een bedrag van 900 gulden aan. Hij schreeuwde het uit van blijdschap en deed een rondedans. Even kijken waar zijn auto staat, dacht Leon. Leon drukte op alarm ontgrendelen, hij hoorde een auto voor zich piepen en zag dat het een riante peperdure Rolls Royce was. Leon stapte in, maar er werd gebeld op het gestolen toestel.

Leon nam de telefoon op en zei, met Leon. Eee Leon klonk een mannelijke stem, ik heb de coke bij je thuis in de koelkast gelegd, die hoef je alleen nog maar te verstoppen en dan kunnen we binnenkort een grote deal gaan maken. Miljoenen jonge zei de man en hing op. Miljoenen dacht Leon, coke? Dat is interessant. Leon keek in het handschoenkastje van de auto en vond het adres van de kwal die nog zijn rake daverklappen moest gaan verwerken. Leon reed aan naar de Evildumbstraat 434 in Eindhoven, nummer 434 daar woont die kwal. Leon stopte voor de flat, stapte de auto uit en ging de flat binnen. Nummer 434 was zo gevonden. Leon opende de deur, liep direct naar de koelkast en pakte natuurlijk allereerst, een verfrissende koele Hollander van ’s Nederlands beste bierbouwer uit Lieshout, dus Leon had alweer een frisse fles Bavaria te pakken. Hoogs onwaarschijnlijk maar niet door Leons blik gevangen was op televisie Piet piraat, de grote pratende draak, Jupiter Praatvaak, Joepie Jupi Jupiter en Spider Hackenslack, allemaal beroemdheden in en rondom de hemel. Leon keek in de koelkast en zag een plastic tas erin liggen. Leon pakte die tas, keek erin en zag, besefte en riep: kut man 4,7 kilo onversneden Colombiaanse snuifcoke. Ik ben rijk dacht Leon en nu vlug weg hier, dus Leon liep het appartement uit en liep richting de gestolen Rolls Royce. Leon reed naar zijn huis en parkeerde de Rolls Royce op een grote loopafstand, want vader mag niets weten van Leons criminele uitstapjes. Leon deed de Rolls Royce goed afsluiten en liep richting huis. Leon kwam thuis, ging het ouderlijk huis binnen en ging meteen naar boven, naar Marks kamer. Mark zat achter de computer en zei eee Leon. Leon zei: “Mark, moet je eens zien wat er in deze tas zit.” Leon opende de tas en Mark riep, man.. man.. 4,7 kilo onversneden Colombiaanse snuifcoke man we zijn rijk. Mark en Leon deden allebei een vreugdedansje en schreeuwden het uit van vreugde. Mark en Leon verstopten de tas in de

achtertuin op een diepte van 2 meter en gingen naar binnen om het te vieren met ieder 5 gram onversneden Colombiaanse snuifcoke uit de tas. Samen snoven ze de coke en deelden ze ideeën over wat verder te doen. We moeten zeker anderhalve kilo voor onszelf bewaren Leon en dat is 1500 gram en daar zullen we een dik jaar van kunnen snoepen Leon. Prachtig Mark ons is dit geluk geschonken door Hoger Leven Mark ik voel het jonge. Ik kan deze nacht niet slapen Mark, dus ik graaf die tas nog eens effe op om voor mezelf nog 10 gram snoepgoed te pakken en ik denk dat er bij jou ook nog plaats is voor 5 hele grammen Mark? Zekers Leon zekers en Leon ging de coke uit de tuin pakken. Leon bleef heel de nacht voor de TV zitten en snoof zichzelf suf aan de coke. Mark kwam af en toe naar beneden om nog wat extra coke uit de tuin op te graven. Niet teveel hè Mark, riep Leon. Nee ik zal niet teveel pakken zei Mark. Uren verstreken en het was weer ochtend. Een nieuwe dag was begonnen en het was 10 uur in de morgen. Leon en Mark waren beide de hele nacht opgebleven, want van veel coke kun je natuurlijk niet slapen. Leon zei tegen Mark ik ga hardlopen. Wat zeg jij nou Leon? Sporten? Ben jij ziek jonge? Hoeveel vingers steek ik op? Vier stuks Mark, ja Mark ik weet het, het klinkt vreemd als ik zeg dat ik ga sporten, maar ik zat zo te denken, ik wil een maximaal leven en dat betekent van alles genieten, maar wel zo lang mogelijk, dus ga ik effe buiten hardlopen om mijn scharnieren goed door te oliën, mijn conditie te verbeteren en om mijn hart te versterken. Klinkt wijs Leon, ja dan ga er maar voor.

Leon ging naar boven, deed zijn sportkleding aan, ging naar buiten en riep nog eee houdoe hè Mark. Het zonnetje scheen op deze mooie dag in April. Leon opende de poort en begon te rennen. Zo dat gaat goed dacht Leon en liep als een hazewind. Na 1 kilometer begon zijn lever wat te steken en deden zijn kuiten een beetje pijn, dat is niets, gewoon doorlopen dacht Leon. Na 2 kilometer begon hij hartkloppingen en overal stekende, brandende, bijtende en zeurende pijnen te krijgen, maar Leon dacht is niets, gewoon doorlopen. Leon vond, na een afstand van 3 kilometer, dat hij wel voldoende had gejogd en begon richting huis te wandelen, maar Leon was kapot van het joggen en had nog steeds hartkloppingen en stekende en zeurende pijnen. Leon ging effe op een bankje zitten om te rusten en draaide een sigaretje. Ooo wat heb ik een zin om vanavond lekker op stap te gaan en lekker te kijken naar lekkere meiden zeg. En dat was toevallig, want daar kwam een oude bekende van Leon aan, het was Klaasje Schoenpoets die Leon nog kende van zijn schooltijd. Eee Schoenpoets jonge ouwe taaie, hoe is ie met jou Schoentje, das lang geleden? Eee Leon jonge, ja alles goed man, das echt lang geleden. Met mij gaat alles goed Leon ik heb nu een vrouw en een kind en ben bij de politie gegaan. De politie? Waarom dan? Om een bijdrage te leveren aan een veilig Nederland natuurlijk, Leon. Ik ben blij voor je dat je je geluk hebt gevonden, Klaasje, zei Leon. Ik heb nog steeds geen vrouw Klaas, tis helaas. Nog steeds geen vrouw Leon, dat vind ik jammer voor jou. Nee man, ik heb gewoon veel pech dat al die lieve vrouwkes met een prachtig lichaam en een knap gezicht zeer en zeer zeldzaam zijn geworden. Klaasje zei, ze zijn er nog wel, alleen moet je beter zoeken.

Probeer de sauna eens zei Klaas. Daar mag ik niet meer komen Klaas, ik heb een saunaverbod lopen voor de regio Eindhoven en omstreken. Waarom dan vroeg Klaasje? Voor gluren naar de lekkere meiden en voor mijn erectie stoornissen. Ik vind naakte meiden zo mooi om te zien Klaas. Dat ben ik helemaal met je eens, iedereen vind naakte meiden mooi, niet alleen jij en ik, maar gluren en geilen gaat wel erg ver. Nu zie ik dat wel natuurlijk, maar op die momenten dat ik al dat naakte vrouwelijke schoon zag werd ik overmeesterd door mijn lusten en mijn driften, man ik was wakker. Maar ik ben echt tot inkeer gekomen Klaas, ik heb spijt. Nee, ik mag niet meer in de sauna’s komen in de leeftijdscategorie van 21 tot 40 jaar, alleen nog maar in de senioren sauna’s met ouwe wijven van 65 jaar en ouder. Daar ben ik maar 1 keer naartoe geweest en Klaasje echt waar wat ik heb gezien vertel ik niet graag, dat is me zelfs verboden door mijn psychiater, want dan word ik knetters en knetters gek. Ik ben huilend en schreeuwend die sauna uitgerend Klaas, dan weet je wel wat ik bedoel. Over een rimpeltje meer of minder doe ik niet moeilijk, maar wat ik toen toch heb gezien zeg... Echt waar Klaas, ik heb echt moeite om dit te vertellen, ik begin alweer rillingen te krijgen. Ik ben nog nooit naar een psychiater geweest, maar na dat traumatische voorval is het me ten zeerste aanbevolen om eens contact op te nemen met dokter Zeikstraal, een vooraanstaand en zeer gewaardeerd psychiater gespecialiseerd in senioren-sauna-trauma’s. Ik heb wel iedere dag 20 tot 30 keer een moment van herbeleving, waarbij ik mezelf soms verlies en weer huilend, schreeuwend, ijlend en raaskallend ontwaak op een brancard met het schuim op mijn bek. Klaas echt waar als ik ook maar een oud wijf zie van 65+ zelfs met veel kleren aan dan krijg ik alweer flashbacks en traumabelevingen. Tis een nachtmerrie Klaas, ik kan gewoon niet meer kijken naar ouwe wijven. Slapen doe ik slecht, eten doe ik nauwelijks en drinken doe ik alleen maar bier net als alle Nederlanders. Ik heb nachtmerries met allemaal naakte wijven van 65+ en ik krijg nog maar heel zelden een erectie, terwijl dat vroeger om de 5 minuten was. Als ik mijn ogen sluit zie ik allemaal dansende naakte wijven van over de 65 met 1001 rimpels. Mooi kut man zei Klaas. Ach ja het kan goed komen toch? Is zekers te hopen Leon. Eee Leon heb je zin in wat lekkers, ik heb hier 10 gram speed en wat wiet, gestolen uit het politiebureau, uit de kluis van in beslag genomen drugs. Ik heb de sleutel jonge, anders was ik geen agent geworden en Klaas lachte als een klein duiveltje en zei kom op dan pakken we een paar punten. Leon en Klaas snoven wat, rookten wat en gingen daarna naar huis.

Het Eindhovense Stratums Eind Het was Zaterdagavond en Leon stond weer te trappelen om op stap te gaan, lekker de kroegen in en lekker kijken naar lekkere meiden. Eee, riep Mark vanuit de WC, hey Ajax-wc-papier is op, kan iemand mij een rol brengen. Leon bracht Mark de rol en ging in de woonkamer zitten. Mark kwam van de wc af en ging ook in de huiskamer zitten. Ik ga weer flink aan het bier vanavond Mark, zei Leon. Ach man ge bent nog zat van het bier van vorige week. Nou Mark ik wil niet echt weer zat worden vanavond, een bietje aangeschoten wil ik wel worden, want een bietje aangeschoten vind ik al zat. Heb je nog andere drugs nodig dan de Colombiaanse snuifcoke die jij geroofd hebt Leon? Nee, nee Mark ik hoef niks jonge. Eee hallo Leon, besef je wel goed wat je zegt of ben je weer aan het ijlen? Sorry Mark ik had er effe mijn aandacht niet bij jonge, ja, natuurlijk wil ik wel drugs nemen. Wat heb je allemaal? Alles Leon, weet je toch. Doe maar een gram speed dan en vier XTC pillen. Oké Leon, welke XTC pillen wil je, ik heb Mitsubishietjes, Salmies, Lexusjes en Leeuwtjes. Dan doe mij maar drie Leeuwtjes en een Salmie Mark. Leon nam de drugs in ontvangst en slikte alvast 2 pilletjes. Ja vanavond weer op stap, leuk man, gezellig, zat worden, stoned worden en lekkere meiden kijken. Ja, alleen kijken, want Leon is nog steeds erg schuw, verlegen, zenuwachtig en heeft nog steeds grootse problemen om met lekkere meiden in contact te komen. Ik ga mezelf effe douchen Mark. Leon ging douchen, kleedde zich om en ging weer naar beneden. Leon was van nu klaar om te gaan. Zal ik met de auto, de gestolen Rolls Royce, gaan, of met de fiets, dacht Leon? Nee, met de fiets natuurlijk, want

stel dat de politie mij aanhoudt met die gestolen auto, dan hang ik. Leon liep naar buiten en riep nog eens houdoe naar zijn broer, moeder en vader en liep de plaats op. Leon stapte op de fiets en wilde de poort uitlopen, maar eee riep zijn vader, pomp beide banden eens op, want die zijn kei slap. Die zijn lek vader, zei Leon. In de achterband zit een groot gat die is geknald en de voorband was al lek toen ik deze fiets vond. Dat vind ik zo raar Leon, gij vindt altijd fietsen en ge hebt er al zo’n 150 gehad, dus ik betwijfel jouw verhaal een beetje. Jonge ge bent toch niet aan het liegen tegen mij? Nee man, daar heb ik toch alleen mezelf mee. Maar niemand vindt 150 fietsen. Ik ben gewoon een geluksvogel vader. Ja Leon kon zijn vader niet vertellen dat hij iedere 2 weken een nieuwe fiets moest stelen. Geld had Leon nooit, dat ging altijd allemaal op aan drank en drugs. En alleen al in de weekeinden had Leon zo’n 200 tot 250 gulden nodig om zich tijdens een avondje stappen voldoende te amuseren. Leon fietste naar de binnenstad en stalde zijn fiets. Om 11 uur liep Leon over het Stratumseind in de Eindhovense binnenstad. Het Stratumseind is alom bekend in Eindhoven en is een behoorlijk lange straat vol met cafés. Overal cafés links rechts, voor en achter. Het was weer eens druk op het Stratumseind. Leon had alweer oog voor de lekkere dames. Het was weer feest, want overal waren lekkere meiden en waar lekkere meiden zijn is het feest. Leon raakte zelfs in contact met een mooi wijf en dat was in Leons leven slechts heel zelden voorgekomen. Ze zag er goed uit mooi gezichtje, lekker lijf en ze was ook nog erg vrolijk en gezellig. Maar Leon was in die dagen een zenuwachtige, stugge prater, hij wist eigenlijk nooit waarover te praten en zei vaak zomaar wat. Meestal was Leon niet te volgen en nu ook weer, hij begon te praten over deeltjesversnellers, moleculen en zwarte gaten. Leon keek naar de lucht, daar wees hij een aantal sterren aan, deed zijn uitleg over de kosmos en keek weer naar het vrouwtje, maar ze was weg. Gevlucht stom nou, wat ben je toch een kluns hè Leon.

Langzaamaan begon het bier te werken en Leon kwam los. Jawel, dan is Leon op zijn best. Praten met meiden ging nu al stukken beter. Leon had er deze avond al een paar gesproken, maar had nog steeds niet het wijfke gevonden dat zo goed bij hem zou passen, je weet wel, lief en aardig, die twee eigenschappen gaan Leon altijd voor het uiterlijk, maar natuurlijk kon Leon ook goed liegen. Ja Leon kon goed liegen en dacht weer eens terug aan die ene keer dat hij er zichzelf moest uitlullen op het politiebureau. Toen kwam hij met zo’n slappe, ongelofelijke en hoogst doorzichtige leugen met een enorm gebrek aan geloofwaardigheid, dat hij, maar ook de agent die het verhoor leidde languit en hartelijk moesten gieren van het lachen. De agent kon Leons brutaliteit, lef en creativiteit wel waarderen en haast respecteren, want deze aal is wel heel erg glad en daarom heel zeldzaam in zijn soort. Ja dat was leuk toch, lang geleden dat wel en het mooiste was dat ze die leugen gewoon moesten neerschrijven als zijnde de wettige verklaring en door deze leugenverklaring had Leon zeer vernuftig zijn straf ontlopen. Liegen is ook een kunst en liegen is gezond zegt Leon altijd. Maar Leon werd weer te zat en begon weer slap te zeveren en van links naar rechts te zwalken. Leon werd een beetje draaierig en checkte zijn bierviltje met turvenstreepjes. Alweer 14 flessen bier op gatvergeten. Ik moet toch effe een frisse lijn snuifcoke naar binnen werken om te trachten het bewustzijn weer strak in het gareel te brengen. Leon pakte de lijn coke en alles werd een stuk helderder. Fijn zo, hier kan ik wel mee leven, deze roeskracht 6,5 is ideaal, net zat ik op roeskracht 9,5 en dat was toch effe wel flippen en wat beangstigend. Roeskracht 10 is de dood weet Leon. Meestal is roeskracht 6,5 het lekkerste, omdat je dan nog een beetje brein hebt en de lekkere roes in het verre achterhoofd. Leon ging nog even in de Effenaar kijken, hij had inmiddels 17 turvenstreepjes op zijn bierviltje staan en zat weer op roeskracht 8. Leon slenterde van links naar rechts. Er was weer iets mis met de motoriek, maar Leon liep gewoon door, hij viel af en toe door evenwichts-stoornissen en hier en daar maakte Leon een uitglijer.

Leon keek rond over het Stratumseind, hij zag allemaal zatlappen en Leon moest lachen. Sommigen waren aan het zingen en regelmatig werd een lastige zatlap in het politiebusje geladen om op het politiebureau zijn roes uit te slapen. Hier en daar ontstonden vechtpartijtjes, maar die werden vlug verholpen door het politiepersoneel. Leon schoot zijn zoveelste joint weg, hij keek om zich heen en besloot een cafeetje binnen te gaan om eventjes te gaan dansen. Dansen deed Leon nooit in nuchtere toestand, omdat hij zich altijd schaamde. Hij wist wel dat als hij te diep in het glaasje had gekeken dat hij dan wel durfde te dansen. Dus nu ook weer, Leon was zat en ging dansen. Leon wist dat er altijd vele lekkere meiden op de dansvloer staan. Normaal ging Leon alleen maar op een afstandje staan kijken naar die lekkere meiden op de dansvloer, maar nu, omdat hij erg, erg zat is gaat hij dansen en zal hij zijn uiterste best doen om met lekkere meiden in contact te komen. Maar aan het dansen kwam vlug een eind omdat Leon een uitglijer maakte over een groene rochel en bewusteloos tegen de vlakte klapte. Dit was weer het einde van Leons avondje stappen, volgende keer wat minder zuipen dacht Leon die in de ambulance ontwaakte. Leon werd thuis afgezet door het ambulance personeel en altijd als Leon onder invloed was had hij het koud, nu ook, wat was het koud. Leon kwam thuis en kwam erachter dat hij zijn sleutels weer eens kwijt was. Nu pas ook zag Leon dat hij een verkeerde jas aan had gedaan en tot Leons grote verbazing kon hij zijn portemonnee weer eens niet meer vinden ook was Leon zijn telefoon kwijt en waar zijn mijn schoenen dacht Leon? Alles kwijt, alweer mijn schoenen, alweer mijn jas, alweer mijn mobieltje, alweer mijn portemonnee en alweer mijn sleutels kwijt. Kut man, sleutels kwijt, dat wordt weer naar het bos lopen, een lange tak van 3 meter zoeken en op mijn broertje zijn raam te tikken met die tak, want ik mag ons vader niet wakker maken anders ontploft hij weer, zoals hij regelmatig ontploft. Nee, niet naar het bos, dat is te ver, want ik heb al zoveel gelopen. Nee, Leon wil weer gaan klimmen. Leon begon omhoog te klimmen tegen de voorgevel van het huis

en Leon kwam bij Marks raam en Leon begon te kloppen. Mark werd wakker en kwam naar het raam, hij lachte en zei, aha Leon, weer oe sleutels kwijt jonge? Ja man, en mijn fiets, mijn portemonnee, mijn schoenen en mijn jas. Weer te zat dus? Ja man roeskracht 9,5 nu Mark. Man dan ga maar slapen, dat heb je nu wel nodig. Doe ik Mark, ik zie je morgen wel Mark houdoe en welterusten hè. En Leon liep naar zijn kamer en viel in slaap. Eindelijk weer werk Het was maandag en de nieuwe week was weer begonnen. Het was een zonnige dag en Leon liep de trap af en kwam beneden. Leon dacht, ik moet drie kilo coke verkopen voor grof geld, maar aan wie? Ik ken niemand met genoeg geld, dacht Leon. Daar vind ik wel wat op maar eerst, hoe kom ik dan aan mijn geld? Dan moet ik toch maar weer eerst eens werk gaan zoeken. Eee Leon, riep Mark vanuit de woonkamer, heb jij nog een stevige wietjoint voor mij? Zekers jonge, heb jij voor mij dan een grammetje speed, want ik moet nog een beetje op gang komen? Nou, Leon, een grammetje kan net niet meer, maar een half grammetje kan ik wel missen. Hier dan alsjeblieft de wietjoint en Mark stak de joint aan. Niet hier binnen roken Mark, vader zal anders boos worden, ga buiten in de tuin staan man. Oké, Leon, geen probleem jonge en Mark ging in de tuin staan. Leon moest weer gladjes aan een baantje zien te komen en daarvoor had hij zijn wonderbaarlijke CV. Dat CV stond vol met bedrijven waar Leon nooit gewerkt had en Leon had ook op dat CV vermeldt dat hij overal enkele jaren had gewerkt. Leon was al honderden keren ontslagen, maar dat kan hij

beter niet op het CV zetten, want dan zal hij niet snel een nieuwe baan vinden. Nee, Leon had netjes vermeldt dat hij nergens ontslagen was, maar dat hij netjes de afgesproken periode had uitgewerkt. Meestal ging het wel goed met dat valse CV en kwam Leon weer aan werk. Leon snoof drie lijnen speed weg om op gang te komen en wilde deze keer met de gestolen Rolls Royce naar het uitzendbureau rijden. Hij liep naar de plek waar hij de gestolen auto had geparkeerd, maar de auto was weg. Mooi kut dacht Leon en ging naar huis om zijn fiets te pakken. Leon stapte op zijn fiets om richting het winkelcentrum Woensel te fietsen, waar het uitzendbureau gevestigd was. Leon fietste altijd zo snel als een trein, want beweging is goed wist Leon en hoe meer krachten je verspilt hoe sterker je gaat worden wist Leon. Dus plankgas fietsen, dat maakt je sterk. Ook is het plankgas fietsen gunstiger, omdat je dan sneller bij je bestemming bent. Leon fietste door de straten van Eindhoven en overal leken de vrouwen naar Leon te seinen, maar Leons schuwe aard weerhield Leon om op de mooie dames af te stappen en een gesprek te beginnen. Alles was veranderd op straat, vroeger keek geen enkel wijf naar Leon en nu ineens iedere dag tientallen. Dat is duidelijk een complot wist Leon zich te bedenken, maar Leon moest meer te weten komen over dat complot, dom dom dom. Ik wil toch wel weten waarom ik nu ineens zoveel sjans heb, dacht Leon en Leon fietste verder. Leon kwam aan bij het uitzendbureau, hij stalde zijn fiets, stapte van zijn fiets en ging naar binnen. Een medewerkster was aanwezig en glimlachte vriendelijk en zei Dag meneer Feters u komt vast weer voor zittend werk, liefst in de Lazychairfuture neem ik aan. Jazeker het is weer zover dat ik aan de slag moet. Het zal moeilijk worden om voor jou zittend werk te vinden Leon, want al die luie buitenlanders willen ook graag zittend werken. U kunt het toch

proberen, vroeg Leon, ik ben een expert op het gebied van zittend werk weet u toch? Dan heeft u geluk Leon, want bij het bedrijf Sitel zoeken ze nog callcenter medewerkers. Ze hebben zittend werk alleen vanaf de Lazychairspecial en lager. Das mooi kut dan, je weet dat ik de Lazychair-future gewend ben. Helaas meneer Feters, daaraan kan ik je deze keer niet helpen. We hebben wel een vacature openstaan als secretaris generaal met een inkomen van 300.000 Euro per jaar met gewoon een stoel en een voetenbankje. Nee, das mij te zwaar, zowel mentaal als fysiek en dan raak ik zeker binnen enkele uren zwaar overwerkt, gepaard gaande met zware overspannenheid en met kans op de dood als gevolg, dus nee laat maar. Dan maar die baan bij Sitel in de Lazychair-special, zei Leon. Hebt u ervaring met computers vroeg de medewerkster? Jazeker, antwoordde Leon, ik zit thuis heel vaak achter de computer. Dan kunt u aanstaande maandag 3 mei daar naartoe voor een sollicitatie gesprek, sprak de vrouw. Dat is op de verjaardag van mijn broertje zei Leon. Ah, wat leuk, feliciteer hem dan maar van mij zei de medewerkster. Zal ik doen zei Leon. Leon bedankte de medewerkster en verliet het uitzendbureau op weg naar huis. Thuis aangekomen vertelde Leon heel trots dat hij weer werk had gevonden. Ga je het deze keer wel langer als 3 dagen volhouden vroeg vader? Jazeker pa, deze keer wel. Mark stond achter vader en zat te seinen naar Leon en hij gebaarde met zijn hand alsof hij aan het roken was. Leon begreep het meteen, Mark heeft weer een joint nodig. Leon liep naar Mark toe en zei kom Mark ik moet je even spreken, laten we naar boven gaan naar mijn kamer. En beide liepen de trap op naar Leons kamer. Heb je voor mij een lekkere wietjoint, vroeg Mark? Jazeker Mark, heb je voor mij dan een gram basecoke? Nou Leon, een gram kan ik niet missen, maar wel een half grammetje. Is goed Mark, dan geef me die halve gram maar en dan heb je hier die wietjoint van mij. En samen rookten ze de drugs op. Leon liep naar de keuken en riep, eee Mark, weet jij waar onze huisvogel is, want hij zit niet in zijn kooitje? Ooo ja, die is gestikt in zijn eigen kots Leon. Gestikt? Man hoe kan dat nou, vroeg Leon? Per abuis heb ik de vogel wodka in het drinkbakje gedaan, ik was wat aan het trippen en opeens was ie dood, gestikt in zijn eigen kots. Nou oké dan. En eee Mark heb jij misschien de notulen gezien aangaande de werkzaamheden van mijn volgend

werkverblijf? Wat is er met jou aan de hand man, ge praat als een brief van het GAK. Ooo laat maar ik heb ze al gevonden. Ja Mark, maandag kan ik op sollicitatie bij een bedrijf dat Sitel heet zei Leon. Klasse man, zei Mark, en ga je het deze keer wel langer uithouden dan drie dagen? Ik hoop het Mark, maar dat zal toch wel lastig worden. Je weet het ik heb een acute vorm van blijvende luiheid. Maar werken moet en ik kan aan de slag. Het is zittend werk, maar enkel vanaf de Lazychair-special en lager. Oh wat jammer nou niet de Lazychair-Future, moet een tegenvaller zijn Leon. Ja, maar ik denk wel dat ik het een tijdje uit kan houden op die Lazychair-special. En Mark wat was die herrie afgelopen nacht op jouw kamer? Ja Leon, ik sloeg het zwakke kalkplafond eruit, omdat ik in mijn droom met graaf Dracula aan het vechten was. Vroeger heb ik vaker dromen gehad over vampiers en de meesten kan ik gewoon wegjagen met wijwater, zonlicht, kruisbeelden of knoflook. Alleen die Dracula is anders dan die simpelere vampiers, die is taaier, listig en moeilijk, heel moeilijk aan te pakken. In mijn droom kreeg ik een geniale ingeving, om mezelf te vermommen als een tandarts en gewapend met twee tandboren en een tandenborstel heb ik die Dracula de stuipen op het lijf gejaagd. Jawel, Dracula is bang voor de tandarts. Ja, dromen zijn mooi, het zijn net echte aparte, maar nieuwe leventjes. Laatst droomde ik over circusberen en martelingen naar die gevangen beren toe. Dat is pas zielig man, dat mensen zoiets doen met zwakkere wezens om aan geld te komen. Jaja er leven toch best veel mensen met een ziekelijke geestelijke afwijking. Niet alleen de martelingen zijn heftig en dat is gewoon fysieke pijn, maar de mentale geestelijk dodende pijn van de opsluiting pakt veel en veel meer van je af dat zijn de jaren van je leventje. Ja, wat doet meer pijn inderdaad, de fysieke of de mentale? Welke pijn is

het ergste Mark? Welke pijn is bij jou het meeste bijgebleven? Dat was toch wel die ene keer dat een volle pan met kokend frituurvet over mijn benen en blote voeten viel en ik heb gedanst als Michael Jackson. Seconden leken uren, de pijn bleef me bijten, het leek per seconde erger te worden en inderdaad het pijnenvolume nam gestaag aan toe tot aan de climax, eerlijk waar pas toen kon ik enigszins geluid over mijn stembanden claxonneren in een helse orgie van piekpijnen krijste ik zowat de hele woonwijk wakker. Politie kwam nog aan de deur, ze dachten dat er een varken geslacht werd. Eerlijk waar ik krijste en schreeuwde het ABC der pijnen Leon. Dat is nog niks Mark, dat is huis, tuin en keukenpijn. Ik stond een keer te pissen door de brievenbus van die zeer vervelende overburen van ons. Het was ’s nachts laat en ik was goed zat en dacht ik zal die flikkers die ons altijd lopen te zeiken, weer eens een streek leveren, dus ik begin te pissen door die brievenbus en ineens wordt mijn edel gereedschap zo hard gegrepen, geknepen en gekneed dat ik eerst dacht dat het een krokodil, een nijlpaard, of een pitbull was, maar pas toen ik hoorde: “Ik heb hem… Harry wakker worden… ik heb hem… VLUG.. VLUG..”, toen besefte ik dat overbuurvrouw Miep mij bij de slurf had gegrepen en ik heb geschreeuwd Mark, ik schreeuwde het lied van de stervende martelaar. Het heeft maanden geduurd om mijn edele jongeheer te doen laten herstellen. Veel rust en weinig plassen zei de dokter. Ik heb zoveel pijn gehad Mark, tis niet te geloven. Ja, Mark fysieke pijn is erg, maar ik denk dat mentale pijn minstens net zo vervelend moet zijn en Leon zal er nog een keer achter komen wat erg veel pijn doet. De avond viel en Leon ging slapen. Soms zijn dromen heel mooi en Leon droomde deze keer ook. De beer Mijn droom begint. Het begon allemaal op een morgen toen ik de tent uitkwam. Al het eten was geroofd en de andere tenten waren verwoest. Delen van tenten waren verscheurd en lagen over het gehele terrein verspreid. Berensporen deden mij informeren dat er een beer in het tentenkamp was geweest. Geschrokken pakte ik mijn spullen en vertrok op weg naar een veiligere plek.

Plots zag ik de beer, het was een Grizzly beer. Ik hield mijn adem in hij zag me niet en ik bleef roerloos staan. Geen geluid maken wist ik en uit de wind staan, want beren ruiken goed. Ik wilde mezelf geruisloos achter een boom verplaatsen, maar struikelde onverwachts, ik viel met mijn kop in een rooie mierennest en de boze mieren begonnen zich te verweren tegen deze ongelukkige indringer. Jawel de natuur is wreed. Massaal gaven de mieren mij een pijnensensatie van een categorie die de gehele historie ongekend is gebleven. Dit pijenenorkest kon ik niet meer verbergen, nee nu moest ik mijn stembanden fors laten claxonneren en uiting geven aan het brute mierengeweld. Ik begon te schreeuwen en krijsen als een baby en ik kon niet stoppen. En ja hoor, mijn pijnenschreeuwen deed de beer informeren dat er een smakelijk hapje in de buurt was en de beer keek meteen om. Kut nou ziet hij mij dacht ik. Ik zag zijn ogen en die gaven mij een gemene blik en opvallend was zijn haast menselijke, misselijke grijns op zijn smoel. Ik liep terug uit en zag dat de beer me volgde. Het is schrikken als je opmerkt dat terwijl je van een beer wegloopt, hij je blijft volgen, wat bezielt hem dan? Dan heeft de beer enkel een van de volgende plannen in zijn hoofd, of hij wil mij schrikbroek aanjagen of wil hij me echt inpakken in de kist. Die twee mogelijkheden waren me duidelijk. Het was vreemd de beer bleef op een afstand van ongeveer 20 meter en bleef me volgen. Ik heb alles geprobeerd, ik heb lang geprobeerd de beer af te schudden, maar dat lukte me niet, hij bleef me volgen. De beer had overwicht begreep hij als geoefende en sluwe moordenaar. Deze beer was zeer geslepen slim en daar zou Leon achter komen. Die moet ik nog effe lekker angst aanjagen en hem uit zijn vel laten springen, dan heb ik weer biefstuk en spek apart vanavond, dacht de gemene griezelbeer. Bang maken is het leukste vind de beer. Niet alleen voor vermaak, maar ook voor genot wist de beer. Bang maken ja, dat doe ik lekker gemeen door hem lang in onzekerheid te laten. Hoop geven en tegelijk weer afpakken. Ik ga hem breken. Dus ik moet op een afstandje blijven en hem de ondergang al laten voelen dacht de beer. De prooi was eigenlijk al gevangen en tijd zal hem zijn kansen doen slinken. Ik werd toch

een beetje zweterig en de beer bleef op 20 meter. Dicht genoeg om de angst te kunnen zien, goed voor genot en vermaak en ver genoeg voor het overzicht. Ze stonden stil. Het bleef lang zo, ze bleven stilstaan en elkaar aankijken. Uren bleef de beer op een afstand van Leon wachten. Maar nu was het toch zo ver. Het was niet anders en de beer kwam. Hij heeft honger! Het tijdstip was daar voor de aanval en de beer was onderweg. Langzaam sjokte de beer naar zijn slachtoffer en had een misselijke grijns op zijn gelaat en een gemene blik in zijn ogen. Het zweet spoot uit mijn klieren toen ik de beer zag naderen. Ik bibberde als een rietje en de beer naderde. Mijn benen sliepen beide, omdat ik uit ongemak in een kleermakerszit was gaan zitten. Stom van mij, ik kon niet meer opstaan. De beer stond voor me en keek me recht aan. Ik zag zijn gewetenloze ogen en zijn misselijke grijns. Ik kreeg een eerste langverwachte klapklauw loeihard tegen mijn voorgevel en ik vloog 3 meter door de lucht. Ik stond op en de gehele wereld draaide voor mijn ogen en in mijn hoofd en oren klonk het Wilhelmus. Ik schudde mijn hoofd heel heftig om mezelf weer te kunnen oriënteren, ik keek om, zag de beer niet, draaide mijn hoofd weer terug en daar zag ik de beer voor me. Hij keek me angstaanjagend in de ogen en de beer deed zijn muil wagenwijd open en hij liet zijn tanden zien. Hij begon met zijn kaken te klapperen om te laten zien dat deze vangst hem zal laten smaken. Ik bedacht me geen moment en wilde het op het lopen zetten, maar de beer was me voor en gaf me een kopstoot met een zeer kunstig geoefende techniek en ik vloog 2 meter en viel weer in het zand. Alle mogelijke angsten deden me verlammen, toch wist ik, ik moet gaan, maar mijn benen sliepen weer. Hoe kan dat nou dacht ik, net stond ik nog? De beer pakte mijn rechterbeen en begon mij in rondjes te slingeren, sneller en sneller en hij liet me los en ik vloog wel 5 meter en kwam heel pijnlijk met mijn rug tegen een boom tot stilstand. Mijn rug kraakte zo hard dat ik dacht dat de boom afbrak. Ik gleed langs de boom omlaag en viel neer op de grond en voelde mijn benen weer. Mijn benen sliepen niet meer. Dus ik rennen, als een hazewind. Ik rende zo hard en toch, de beer naderde met zeer hoge snelheid. Die kutbeer rent gatvergeten harder dan een raket, dacht ik en ik vreesde het ergste. Dus de beer raasde zich naar mij toe en kwam snel dichterbij. Het gevaarte kon ik niet ontlopen een confrontatie leek onherroepelijk, ook uitzichtloos, zeer kut en pijnlijk. De zoveelste klapklauw liet weer niet van zich mauwen. Niet te flauw man wat een klapklauw, ik bedacht iets met mijn luie verstand.

Dus ik krabbelde overeind en begon als een idioot met gespreide benen en armen de trappeldans te doen. De meeste beren worden bang van zingende dansers zeggen ze. Ik zong en ik danste en hoopte dat de beer weg zou rennen, maar mijn zingen en dansen deed de beer niet vluchten, maar de beer begon samen met mij mee de trappeldans te doen, eigenaardig. De beer was knetter en knettergek en ik dacht zolang ik dans, zolang zal de beer ook blijven dansen. Hoop zakte me in de schoenen toen ik besefte dat die beer een hele dag continu en in hoog tempo zou kunnen trappeldansen. Mij lukt het maar enkele uren, dan denk ik dat die beer toeslaat als ik ben uitgeput en gevallen, wat een doortrapte sadist. Ja, duidelijk was, deze beer speelt een spelletje. Van starre schrik bleef ik trappeldansen, maar ik wist zolang ik dans leef ik nog en de beer is er dus alleen maar om me echt flinke schrikbroek te geven of wil hij me toch vermoorden? Zijn gezichtsuitstraling was zeker niet blij, dus ik kon aflezen aan dat gezicht dat alleen een wonder mij zou kunnen redden. Dus we bleven uren lang op hoog tempo trappeldansen, het kon niet anders. In gedachten was voor mij de bijl al gevallen. Ik word moe en de beer valt aan concludeerde ik. Jawel, de hoop was echt op. Ik gaf het op. En ja hoor mijn theorieën klopten, ik werd moe en ik had het toch enkele uren volgehouden. Ik zweette bloed, ik was kapot. De beer stond nog als een bezetene te trappeldansen hij scheen er plezier in te hebben. Ik viel neer van vermoeidheid en er kwam nog geen fatale dodenklap. De beer was de trappeldans gestopt, kwam naar me toe en keek vanuit een hoogte op me neer en met kin omhoog achtte de beer zich superieur aan de machtsverhouding. Een walgelijke beer toch. Het enige wat ik kon doen was hem keihard onder zijn zak te stampen dat hadden ze mij een keer geleerd op Discovery Channel. Er was weer hoop. Met een technische elleboog handstand koprol landde ik op mijn voeten en met al mijn oerkrachten gestimuleerd door een shot adrenaline gaf ik hem een kick onder zijn zak en de beer joelde als een scheepshoorn. De beer viel op zijn rug op de grond en ik zag de kans om de beer met een hele zware steen op zijn kop te slaan en ik sloeg hem zo hard dat hij het bewustzijn verloor. Ik rennen en de beer bijkomen van de klap, maar hij

bleef bewusteloos. Ongeveer anderhalf uur was de beer buiten westen. Ik heb gerend als een hazewind en ik dacht dat ik de beer kwijt was dus begon ik langzaam te lopen in dat bos. Ik was blij jonge dat maak je nooit meer mee. Zo blij. Ik was de beer kwijt en dat maakte mij euforisch ik begon langzaam aan de vreugdedans om mijn aftocht te vieren. Tranen in mijn ogen en mijn lach liet de zonneschijn stralen op mijn tanden zo blij, wat een geluk heb ik nu toch weer gehad? Tranen sprongen in mijn ogen, maar… maar.. ja hoor, daar was die kutbeer weer. Dit kon wel eens weer heel vervelend gaan worden. Ik kreeg het benauwd en werd draaierig. Ik begon weer te zweten en werd erg, erg nerveus. Gedachten lieten me in de steek, ik kon niet denken hoe me hier nu weer uit te redden. Kut wat nou? Niet teveel nadenken Leon je moet daar weg. Echt waar die beer is helemaal lijp en zal zeker onder de noemer psychopaat vallen als ik hem vergelijk met andere beren. Toen naderde die kutbeer weer. En hij keek echt woest deze keer. Ik piste heel mijn broek vol en ik besefte ernstig dat het weer hele gruwelijke pijnen zal gaan doen. Ik kon geen kant op de beer is zo snel als een raket dat werkt niet. De bomen in natuurlijk en ik griste de eerste dennenboom aan diens takken en trok mijn lichaam omhoog de boom in. Vlug helemaal naar de top dan kan die kutbeer mij niet pakken, wist ik. Natuurlijk moet ik helemaal in de top, want die kutbeer zal mij daar niet kunnen volgen, want dan breekt gewoon de top af, dat is een smak van 20 meter en dat zal die kutbeer wel in de gaten hebben en niet riskeren. Ik keek in mijn veldfles en zag dat ik ruim genoeg te drinken had en nu kon ik mijn plan tot uitvoer brengen. Dat plan is, ik kan 50 dagen zonder voedsel en die kutbeer heeft over drie weken winterslaap, dit ga ik winnen van die stomme kutbeer. Vanuit de toppen kon ik de beer zien en hij keek me aan met een

hele smerige en misselijke grijns. Echt een kwal dacht ik. Wacht ik heb nog fakkels zal ik effe eentje op zijn kop gooien als hij niet kijkt. Ik stak de fakkel aan op een moment dat de beer zich weer aan het krabben was en deze viel met de gloeipunt recht op zijn neus en wonderbaarlijk genoeg hielden de plakkerige kokendhete oliën als een drab de fakkel aan de neus geplakt en de vlam brandde zich stevig op de neus. De beer bleek daarmee de ontdekker van een nieuwe dimensie van pijn. Het geschreeuw van de beer overstemde het volume van donder en bliksem, dat zal ik nooit meer vergeten wat een ijzig gekrijs zeg. De beer ging al joelende als een raket naar de rivier en stortte zich in de rivier het was zijn enige redding. Gatvergeten dacht de beer wat een kutstreek en wat een verschrikkelijke neuspijn, dat ga ik hem betaald zetten, nee hiervoor gaat hij zeer pijnlijk de kist in. De slimme beer dacht, hoe krijg ik die rotflikker uit die boom? En hij kijkt omhoog de boom in en ik lachen naar die beer, vieze kutbeer jonge, riep ik naar hem, ik ga jou vanuit deze benarde positie het leven heel zuur maken jonge en ik zal je huid duur verkopen jonge jij staat op het menu van de Duivel. Ik lachte en dacht dit gaat me een makkie worden, want die beer moet straks eten of wat en dan zal ik hem verlaten vlug weg uit de boom en rennen voor mijn leven naar een veilige plek, maar ik kom wel voor hem terug die kutbeer, als ik gewapend ben met een doorgeladen jachtgeweer. En het was zover de beer moest gaan eten. Hij liep eerst in kleine cirkeltjes om de boom, toen telkens in grotere cirkels en de beer zocht en zocht en bleef binnen bereik van de boom. De beer stond met zijn rug naar mij toe, maar ineens draaide de beer zich om. Ik keek door mijn verrekijker, ik dacht heeft hij nou toch voedsel? Ik keek door de verrekijker en zag… wat is dat een… dat is een…. een….. krijg de ziektes…. Hij heeft een bijl! En de beer kon weer grijnzen, samen met zijn rode dikke verbrande fopneus gaf hij een gemeen knipoogje. Daar kwam de beer en hij zal zeker te weten met geweld tegen die boom aan gaan hakken. Ik begon weer hartkloppingen te krijgen en extreme zweetuitstoot. Ik kreeg een aanval van hyperventilatie en ik werd draaierig. Met al mijn macht probeerde ik mijn positie te behouden en klemde me vast aan de takken. En de beer hakte erop los en begon erbij te zingen. Ik kwam weer wat bij zinnen en bekeek de situatie en dacht dit gaat me onwaarschijnlijk slecht aflopen dit is een hele harde schop onder mijn

zak. De beer bleef hakken en hakken als een bezetene en de boom viel. Ik schreeuwde alsof ik de dood in de ogen keek en klapte met een grote snelheid tegen de vlakte. Ik was 20 meter gevallen en met hoge snelheid op de rotsen geslagen. Ik had gruwelijke pijnen en ik moest me verzetten tegen deze gruwelijke pijnen, want het was een kwestie van overleven nu. Ik bekeek de situatie en zag dat ik op een rotsblok was geslagen, zo’n 4 meters boven de grond. Wat een mazzel, want de beer kan me hier niet vangen wist ik snel in te schatten. En ik was veilig zeg en ik lachen en janken van het lachen en keek die beer weer aan en zag aan zijn gezicht dat hem deze nieuwe situatie niet erg blij maakte. De smotsige viezerik, ik ga hem een lesje leren, waarbij hij zekers zal weten dat ik niet met me laat sollen, dacht de beer. Hij heeft nu al zoveel mazzel gehad, dat kan ik gewoon niet geloven, dacht de beer. Dit kan ik overleven wist ik, maar ik moest een plan hebben. Hier zit ik tenminste al stukken beter dan in die boom. Ik keek om me heen en zag in de verte een huis met hek eromheen. Een huis in een bos dacht ik, vreemd, maar het kan mijn redding zijn. Als die beer weer honger heeft en eten gaat zoeken, ren ik naar dat huis en duik ik over dat hek de tuin in en dan breek ik dat huis binnen op zoek naar wapens of iets dat me kan redden. De beer kreeg honger. Ik moet eten dacht de beer, want dit houd ik niet uit. Ik zag de beer het bos ingaan en steeds keek de beer om, om te kijken of ik niet van de rotsen sprong om me in veiligheid te stellen. Ik zag de beer in de verte hij stopte en tilde iets op. Had hij nu toch eten gevonden dacht ik? En ik keek door mijn verrekijker en wat is dat…. een…. dat is een…. Dat is een….. krijg toch de wrattenkanker…. hij heeft een ladder man kut! En ik wist weer dat dit vervelend zou gaan worden. Ik moest snel denken en ik wist het. Zand. Wanneer men zand in andermans ogen gooit dan gaan beide ogen pijnlijk dicht zitten zonder bij machte te zijn ze weer open te krijgen. Als die beer de ladder opklimt, dacht ik en zijn kop verschijnt in beeld, dan gas ik dat zand in zijn gezicht en dan klap ik die beer zo hard met die bijl die daar nog ligt, dat zelfs een wonder die beer niet kan redden. En de beer zette de ladder neer en klom omhoog. Ik lag gespannen te wachten met het zand in mijn vuisten en wist dat ik maar een kans had. Daar verscheen het hoofd van de beer, de beer en ik keken elkaar aan en de beer begon weer misselijk

te grijnzen. Ik dacht nu en ik gooide beide ladingen zand richting de beer zijn ogen en twee voltreffers raakten de ogen van de beer. Het werkte de beer viel van de ladder, tegen de grond en rolde al gillend van pijn over de grond met zijn poten wrijvend over zijn pijnlijke ogen. Ik dacht geen seconde na en sprong achter de beer aan en schopte hem vele malen gruwelijk hard onder zijn zak. De beer kwam weer met een heel heftige reflex overeind en sloeg mij net mis met zijn klauw. Ooooh ik scheet mijn broek vol en dacht alleen maar, ik moet aanvallen, want om te verdedigen tegen zo’n overmacht zal ik kansloos zijn. Ik greep in een reflex de beer bij zijn ballen en kneep zo hard ik kon en de beer schreeuwde het uit. Zijn brullen overtrof wederom het volume van een ingeslagen bliksem. De pijn die de beer had kan men met geen woorden beschrijven, de beer was momenteel liever dood. Ik zag dat de beer zich deed wennen aan de pijnen, hij kwam wat overeind en keek Leon weer aan met een misselijke grijns. Tranen kwamen nog uit zijn ogen en zijn tong had de beer in stukken gebeten. De beer begon dreigend genoeg zijn rechtse voorpoot naar achteren te bewegen om naar voren te kunnen versnellen om een stevige klapklauw te toetsen op mijn gelaat. Ik wist, dit moet ik voorkomen, want dit wordt anders mijn dood. Harder knijpen en draaien met die balzak en ik kneep nu met beide handen en had de zak van de beer 3 keer 360 graden gedraaid. Ik wist, ik moet twee handen aan die zak houden, anders heeft die beer mij en ik begon te lopen met de beer, ik trok de beer aan zijn ballen naar achteren en de beer zorgde ervoor dat hij deed wat ik wilde en wat een geluk, ik zag daar een berenklem die nog op scherp stond. Daar ga ik de zak van de beer tussenklem-men en ik legde de gedraaide zak op de klem en liet het mechanisme de klem dichtklappen en wat er nu gebeurde is in de gehele historie van de geschiedenis der pijnen nooit eerder gebeurd.

De beer bleek de ontdekker van het walhalla der pijnen en ervaarde een oase van pijn en bleek de meest geoefende vocalist in de geschiedenis van het pijnenschreeuwen en krijsen, het hield gewoon niet op en ik liep aan. Honderden meters verderop hoorde ik de beer nog erg luid krijsen, ik kreeg nu toch wel last van mijn gehoor. Ik stopte watten in mijn oren en liep verder. Het verlaten huis dat ik had gezien bleek onbewoond. Ik liep en liep. Uren verstreken en kilometers lagen nog voor me. 14 kilometer verderop hoorde ik de beer nog steeds krijsen, het hield gewoon niet op. Wat heeft die beer toch een lange adem? De beer piekte met zijn geluidskrijsen tientallen kilometers. Laat hem maar in die klem zitten, dat zal hem leren, net goed. Ik zal terugkomen met een jachtgeweer om die beer af te knallen. En ik moest hard lachen en waande me nu al overwinnaar. Ik kon naar huis. Ik kon het zelf nog niet geloven. Negen uur geleden zat ik nog in de boom en was de beer aan het hakken. Dat had mijn dood moeten zijn en nu…. Ik heb het overleefd. Een wonder is er gebeurd. Ik liep en ik liep. Uren liep ik door het bos. Ik bereikte een beekje en dronk er wat van het water. Ik dacht dat ik wat hoorde en keek over mijn schouder en ik kon mijn ogen niet geloven. Nee, dit is niet waar…. Die kutbeer weer. De beer oogde deze keer erg, erg serieus en keek met furieuze ogen naar zijn slachtoffer en zijn gezichtsuit-drukking deed me huiveren ik keek in het gezicht van de dood. Het was echt zo, de Nazi’s hadden de Hitler en Yellow Stone heeft deze kutbeer. De beer was aan het snuiven door zijn neus en had een snelle en geagiteerde ademhaling. De beer was pis en piswoest. De beer begon heel, heel hard te brullen en jazeker, zoals hij oogde bleek hij echt furieus woest. Ik zag dat zijn tong helemaal kapot was gebeten en dat hij meer dan de helft van zijn tong verloren had. De beer gooide wat en het viel voor mijn voeten en ik had meteen door dat ik een erg, erg groot probleem had, want voor me vielen de twee zaadballen van de beer in zijn zak. Ferme, ferme, ferme kutzooi dacht ik. Ooo wat zal die beer vals en kwaad zijn, wie niet, dit gaat ver zeg zeker veel te ver. Die ga ik een veel ergere marteling geven dan de ergste marteldood dacht de beer, er komt een nederlaag recht op je af jonge jij gaat eraan dacht de beer. Tijd voor echte straf jonge. Boeten jonge boeten. Wat er gebeurd is kan ik nog steeds niet helemaal beseffen, ik weet wel dat de dood me nu op de hielen ligt dankzij die actie van jou, want

jonge door jouw schuld heb ik mijn zak met ballen moeten afscheuren omdat ik vastzat in een klem en dan ga ik iets missen dat ik nooit meer kan krijgen jonge, ik ben nu mijn vrouw 100% kwijt jonge jij gaat betalen met jouw leven jonge, dacht de beer. Ik heb zulke pijnen gehad, waarvan ik het bestaan niet wist, dacht de beer. Jij hebt mijn plezier weggenomen, mijn enige plezier jonge. Jij gaat boeten en de beer gaf een kille schreeuw en keek me aan met de dood in zijn ogen. Nu gaat hij dan, ik ga hem pakken. De beer wachtte niet af en viel meteen aan. Ik rolde mezelf over de grond, ik stond op en begon te rennen. Ik keek om, maar plots verdween de grond onder mijn voeten en viel ik in een ravijn. Het ravijn was zo’n 50 meter diep. Ik viel 20 meter en kwam terecht op een platte rots die uit de rotswand stak. Ik was geschrokken, maar besefte direct dat de beer geen problemen meer kon geven, want die staat nu 20 meter boven mij. Ik keek de 30 meter omlaag en zag er een rivier lopen met een rivierbedding. Als ik nu spring haal ik de rivier net niet dacht ik en val ik te pletter in de bedding. Ik moet hier blijven dacht ik en dat maakt helemaal niets uit het mag 50 dagen duren, want ik kan 50 dagen zonder eten ik heb toch genoeg drinken. Ik zal moeten wachten op hulp, anders zal ik de sprong in de rivier moeten wagen. Dus ik ging wachten. De beer bleef staan kijken, zijn furieuze dode ogen en zijn misselijke grijns hebben plaats gemaakt voor een verslagen gelaatsuitdrukking. De beer besefte direct, ik kan hem niet koud maken, ik kan beter gaan. De beer verdween uiteindelijk. Ja, die is weg wist ik zeker. dokter Frankenstein heeft me gered, wist ik. Ik zal gaan wachten op hulp dacht ik en als het echt te lang duurt dan tracht ik gewoon omhoog te klauteren, dat is zeker minder gevaarlijk dan een sprong in de rivier. Ik wist dat ik veilig was en kon dus gaan schreeuwen om hulp. Help riep ik en direct werd er een touw naar beneden geworpen. Dat is verrassend snel dacht ik. Ik klom omhoog tot aan de bosrand en keek over de bosgrond heen en kreeg me toch een juweeltje van een klapklauw in mijn nek en viel weer op de rots waar ik vandaan kwam. De beer brulde van geluk en de creatieve beer durfde weer te hopen op ultieme wraak, dat zou een leuke afsluiter zijn voor de beer en zijn leven. Ik moet toch dood dacht de beer, dat wil ik, want ik ben mijn zak

met ballen kwijt, maar eerst hij nog, die kwal, hij gaat eraan, ik doe alles om die kwallenkop mee te nemen naar het rijk der overledenen. De sluwe kutbeer had mij goed tuk, niet alleen misleidde hij mij met het touw, maar ook gaf hij mij een klapklauw van honderd karaat. Maar moet ik bang zijn? Immers technisch gezien kan hij me niets doen. Wat hoorde ik nou? Ik keek naar boven en zag de stiekeme beer klaarliggen met een afgezaagd jachtgeweer met een haperend mechanisme, want de beer trachtte door te laden en kreeg de kogel met geen mogelijkheid in de kamer. Ik schrok hevig en bedacht me geen seconde, want ik wist dat ik op die kale rots een heel gemakkelijk doelwit zou zijn, dus in een reflex sprong ik met mijn benen naar beneden en ik raakte de grond. Dit was niet wat ik verwachte van de grond, dit was nogal taaie modder en het was geen keiharde grond, zoals ik gedacht had. Ik was tot mijn middel in deze moddergrond gezakt. Mooi kut dacht ik, heb ik echt niet nodig. Ik zat gatvergeten zo diep in die modder dat ik met geen mogelijkheid mijn onderlichaam kon bewegen. Dat is een heel groot kut probleem, dacht ik, dat heb ik net niet nodig nu ik zeker weet dat die beer op mij gaat schieten met een jachtgeweer. Nu maar hopen dat dat geweer echt niet helemaal goed functioneert, zoals het allemaal deed lijken. En ik schrok er luidde een knal, die beer is aan het schieten wist ik nu en ik zag de kogel twee meter voor me in de modder inslaan. Het geweer werkt dacht de beer en dat samen met het positioneel overwicht bracht de beer aan het brullen van geluk, ja dacht de beer ik hoop dat ik hem niet in zijn kop schiet, want dan is hij op slag dood, nee, dan zou ik hem veel te veel verwennen die rotflikker. Ik moet hem in zijn maagstreek raken, dan laat de dood nog even op zich wachten. En weer schoot de beer en ik zag de kogel langs me in de modder inslaan. Kutzooi riep ik dit is het einde en ik begon te bidden, dat was het enige dat ik kon doen. Alleen een wonder kon mij redden. Ik schreeuwde gebed na gebed en de beer had zijn geweer herladen en vuurde weer. Mama riep ik en zag de kogel een meter voor me inslaan. Ik kreeg echt hele grote schrik en begon te hyperventileren, weer werd ik duizelig en zo bleek als een lijk. Weer schoot de beer en de kogel ging rakelings over mijn hoofd en sloeg in de rivier. De beer begon beter te schieten de kogels floten om mijn oren. Gaat weg kutbeer riep ik, niets meer kan me helpen, maar op

dat moment sloeg er een bliksem uit heldere Hemel recht op de kop van de beer en zette de beer in de brand. De beer wist nu dat hij ook deze keer een nieuwe definitie aan het begrip pijn kan gaan geven. De beer begon te schreeuwen van de pijn en begon als een bezetene te trappeldansen, misschien kon de beer zo het vuur doven. De beer begon harder te schreeuwen en sprong ineens. De beer sprong niet ver genoeg om de rivier te kunnen bereiken, nee, hij komt nu ook in de rivierbedding terecht leek het. En ja hoor, met een plof zat de beer ook tot boven zijn middel vastgezogen in de modder. Hij zit nog dieper dan ik vastgezogen zag ik. De beer stond nog in brand en ik dacht, dit gaat hij niet overleven. Maar het vuur doofde zich bijna en als de beer pijn fijn zou vinden, dan werd hij op dit moment vreselijk verwend. Nee, de beer bleef schreeuwen en krijsen en kon maar niet wennen aan de pijn. Het vuur ging nu uit, maar de beer leefde nog en zat ook vast in de modder. De beer was helemaal kaal, zat te klappertanden van de kou en beefde als een rietje. Wat een flikker dacht de beer, nu ook nog mijn warme vacht, voor dat ga ik hem echt dodelijke pijnen bezorgen. Dit ga je niet overleven schoft, maar vooral voor mijn zak met ballen ga jij kapot jonge, dit gaat erg slecht met je aflopen, dacht de beer. De beer probeerde zich los te wringen, maar het hielp niet. Beiden zaten ze muurvast in de modder. Ik had nog genoeg water om het 50 dagen uit te houden en de beer had niets. Dat ga ik winnen dacht ik, die beer is over twee dagen zo goed als uitgedroogd en zal sterven, terwijl ik voldoende water heb. Maar de beer had iets gevonden, een honkbalknuppel. Problemen dacht ik, en ja hoor, de beer begon mij te slaan met de knuppel en dat deed hij met heel veel enthousiasme. De beer sloeg zo hard dat hij mijn onderarmen en bovenarmen deed breken. Nu kon ik me niet meer verweren tegen het geweld van de beer, want mijn armen waren

kapot. De beer begon mijn schedel te raken en ik besefte nu pas echt, dit gaat heel vervelend voor mij aflopen. Dit ga ik verliezen dacht ik. Mijn neus werd gebroken en de klappen begonnen steeds minder pijn te doen, terwijl de beer steeds harder begon te slaan. Plots zag Leon van bovenaf zichzelf in de grond vastzitten, met een beer die hem met een honkbalknuppel aan het bewerken is en niets van stoppen wil weten. Nou heb ik hem die is voor mijn zak met ballen dacht de beer. Leon zweefde boven het tafereel, hij zweefde steeds verder omhoog en het tafereel verdween in de verte. Plots zat Leon in een tunnel. Leon zag vele mooie kleuren, mooier dan de kleuren op Aarde. Leon hoorde ook hele mooie muziek, het is daar prachtig zag Leon wel en verdomme, daar was die kutbeer weer, maar Leon werd wakker. Oh het was maar een droom. Denk na als u beren ziet, zij ruiken gevaar en reageren enkel op gevaar en zo interpreteren ze het meeste onbekende. Neem ze niets kwalijk maar schiet ze wel meteen kapot. Beetje een heftig wapen meebrengen een AK-47 is wel handig. Gaten maken in die schedel, schiet 40 kogels op zijn kop en zorg dat hij blijft liggen. Dat maak je nooit meer mee zo’n verhaal. Het was weer een leerzame droom. Ik onthoud vele dromen ze vertellen veel als je goed zoekt. Leon keek op de wekker en zag dat het 3 uur in de nacht was, dus Leon legde zijn hoofd weer op het kussen en vertrok weer naar dromenland.

Werken bij Sitel Het was 11 uur in de morgen, Leon werd wakker en begon weer aan een nieuwe dag. Wat een droom dacht Leon. Wat zal ik nu weer eens gaan doen? Effe naar de stad natuurlijk om een jointje te gaan roken in de coffeeshop. Eee Leon, riep Mark vanuit de woonkamer, heb je misschien nog een lekker wietjointje voor mij? Zekers Mark, heb jij dan nog een zegeltje LSD? Zekers Leon, hier alsjeblieft pak aan. En Leon nam de LSD aan en gaf Mark de wietjoint. Wat ga je doen vandaag Leon? Ik ga vandaag naar de stad Mark, een jointje roken in de coffeeshop. Oké, leuk man. Ik ga met de bus en ik denk dat ik zo meteen al ga. Veel plezier dan als ik je niet meer zie Leon, zei Mark. Dank je Mark. Leon at wat en snoof nog een lijn onversneden Colombiaanse coke weg en zei: “Ik ga Mark, anders mis ik de bus.” Oké, Leon houdoe hè en ik zie je later wel weer. Leon ging naar de bushalte en wachtte even op de bus. Het duurde niet lang tot de bus kwam en Leon vertrok naar de Eindhovense binnenstad. Onderweg keek Leon uit de ramen van de bus, hopende dat hij hier en daar een lekker wijf zou zien. De bus kwam aan op het station van Eindhoven, Leon stapte uit de bus en ging op weg naar de binnenstad. In de binnenstad aangekomen liep Leon richting coffeeshop de Grashopper, hij pakte zijn portemonnee en zag dat hij er geen geld in had zitten. Kut ik ben mijn geld thuis vergeten, dacht Leon. Dan maar effe terug naar huis en Leon liep weer naar het station om op de bus te stappen. Het was druk op het station en

Leon wachtte op de buslijn 1 naar de Achtste Barrier. Leon was wat winderig en liet al de hele dag scheten, soms wel om de 5 minuten. Nu ook weer en Leon dacht, gewoon laten gaan en vooral de druk beheersen dat ze niet te hard gaan, anders verraad ik mijn positie. Leon liet de scheet heel zachtjes. De bus kwam en Leon stapte in de bus en ging helemaal achterin op de bank zitten, vlak langs het raam. De bus werd stampvol geladen met mensen, in iedere stoel zaten wel een of twee personen en heel het gangpad was volgepropt met mensen die moesten staan. Er zaten verrassend veel lekkere meiden in de bus en Leon keek zijn ogen uit. De chauffeur stapte in, sloot de deuren en begon te rijden. Leon moest weer een scheet laten en hij dacht dat moet hier maar gewoon, want anders krijg ik maagpijn en braakneigingen. Gewoon laten die scheet en als het een stinkerd is, dan geef ik gewoon die vent langs mij de schuld. Woooh als hij maar niet te hard gaat… Heel geleidelijk en beheerst trachtte Leon de scheet te laten en scheet zijn hele broek vol met diarree en het liep langs zijn benen naar beneden. Dit kon Leon nog even echt helemaal niet geloven, zomaar midden in een overvolle bus met allemaal lekkere wijven. En het was niet een beetje diarree, nee het was zeker zo’n litertje of vier, vijf. Wat doen we nu Leon, dacht Leon? Nu kan ik niemand anders de schuld geven, want dit kan ik niet verbergen. Leon hoopte op een wonder dat iedereen neusverkouden was en niemand het zou ruiken, maar toen hoorde Leon de chauffeur vragen, wie heeft hier een scheet gelaten? Leon werd wat nerveuzer en wist dat hij met hoopvolle ideeën moest komen om zich te redden uit dit drama. Dit is een doemscenario besefte Leon. Leon dacht, als ik mezelf niet aangeef dan zal iedereen elkaar verdacht vinden en elkaar de schuld geven. Dat moest Leon doen, gewoon afwachten en hopen dat hij niet ontdekt wordt en dan als laatste de bus uitlopen. En ze denken

nu nog steeds dat het een scheet is dus misschien heb ik geluk, dacht Leon. Leon hoorde de buschauffeur opnieuw roepen: “Die stinkscheet blijft wel erg lang hangen, als ik erachter kom wie het is geweest zet ik hem de bus uit, dit is niet leuk meer jongens, dit gaat te ver.” Leon werd nog zenuwachtiger en dacht, misschien raken ze allemaal aan de geur gewend en zullen ze na verloop van tijd niets meer ruiken. Maar Leon hoorde de mensen in de bus al roepen, man zet een raam open, die stank blijft wel erg lang hangen ik ben bang dat die stank in mijn kleren gaat zitten en dan kan ik dit pak weggooien. Wat een stinkerd zeg riepen sommige mensen en stiekem dat hij is, hij biedt niet eens zijn excuses aan dat iets meer van een wat acceptabelere moraal is. Wat een onbeschofte stinkbeer zeg, ben jij het geweest vroeg iemand aan zijn buur en de buur zei nee man ik niet. Doe die ramen en die deuren alsjeblieft open, want ik word gewoon gek van die vuile vieze stank. Een enkeling begon te braken. Maar de ramen konden niet open en de deuren mochten niet open van de chauffeur, omdat dat in de regels staat, dus Leons hoop op meevallers was bij deze wederom verloren gegaan. Nu kwam er een hond bij Leon snuffelen en Leon begon weer te zweten en Leon gaf dat beest een por en het beest jankte en haastte zich weg van Leon. Hier komt de stank vandaan riep iemand drie stoelen van Leon vandaan. Leon werd nu erg, erg zenuwachtig en kreeg een vuurrooie kop zo rood als een boei. Wat blijft die stinkscheet toch lang hangen, of is er weer een tweede of derde scheet gelaten riep de chauffeur. Ineens zag iemand Leon zitten met zijn rooie kop. Hij is het geweest riep hij, daar hij, want hij is de enigste met zo’n verschrikkelijke rooie kop zeg, zo rood als een boei. Leon begon weer wat te zweten en zei, ik heb echt geen scheet gelaten ik zweer het. Misschien was het die hond. En dat was een goeie van Leon, want men geloofde hem. Oké, zei de chauffeur dan mag de hond en zijn baasje bij de volgende halte uitstappen en dat gebeurde ook bij de volgende halte. Eindelijk riepen de mensen, vieze stinkjoekel, eruit met zulk vies volk. Vijf minuten bleef iedereen stil en Leon dacht het is voorbij, gelukkig man. Maar de vijfde minuut begon de chauffeur te kokhalzen en riep, die scheet blijft echt wel heel erg lang hangen, wat is er aan de hand? Ineens werd Leon op zijn schouder getikt door een man en die man vroeg, ben jij het geweest? Leons hoofd werd weer zo rood als een boei en zei, nee, ik heb geen scheet gelaten. Kijk dan daar riepen enkele mensen die in het gangpad stonden, nou heeft hij weer een rooie kop, jawel, hij is de dader. Nee, zei Leon, ik heb geen scheet gelaten. En Leon gaf de man langs hem de schuld en zei hij was

het. De man stond op en riep wat? Mij de schuld geven? Hij wilde Leon slaan, maar glee uit in de schijt en viel met zijn kop op Leons knieschijf en daarom begon Leon de kwal met een handen en voeten-offensief te verwennen met allerlei hartelijke klappen en trappen. De man ging knock out en kon naar het ziekenhuis. Een andere man langs Leon zag de diarree op de grond en keek Leon heel erg raar aan en zei, hier heeft er eentje in zijn broek gescheten en wees naar Leon. De man was echt boos en zei, de volgende halte stap je maar uit, vuile vieze stinkbeer. Hebben we hem riep de chauffeur? Jawel, riepen ze, we hebben hem, en de chauffeur riep mooi zo dan kan hij er de volgende halte uit. Heb je nooit van een toilet gehoord smerige schijtbeer, vroeg de man? Het was gewoon een natte scheet zei Leon met een vuurrode kop, ik moest een scheet laten zei Leon en toen kwam er tegelijk wat vloeibare nattigheid mee. Wat vloeibare nattigheid, man dat is een hele emmer vol, riep de man en er komt vuile vieze smerige damp vanaf man. Wat ik ervan vind jongeman is dat ik het zeer onbeschoft vind om langs mij een scheet te laten en ten tweede is het niet erg fris om zulk soort natte scheten te laten en vooral niet anderen de schuld gaan geven, dat je bij de schone slaper deed. Viezerik riepen sommigen. De chauffeur stopte bij de volgende halte en Leon liep door het gangpad in zijn witte doorschijnende broek met gigantische bruine remsporen, van boven helemaal naar onder, langs zijn benen en schoenen. Eee Leon riep Chantal die enkele huizen verderop bij Leon op het hofje woont en vroeg, was jij het? Leon kon geen woord uitbrengen en voelde zich door de grond zakken, want Chantal zal dit wel aan iedereen in de buurt gaan vertellen. Er zaten erg veel lekkere meiden in de bus en vooraan zaten een paar meiden die Leon van het Stratumseind kende. Was jij het Leon riepen ze en ze moesten lachen en Leon baalde zo erg en wist niet wat hij moest zeggen en hield dus heel verstandig zijn kop. Kut man volgende week zaterdag weet iedereen op het Stratumseind dit, misschien komt dit zelfs op het nieuws of in de krant, dacht Leon. Leon liep de bus uit en liep naar huis. Mark kwam thuis, net 5 minuten nadat Leon thuis kwam en Chantal had al wat roddelpraat de woonwijk door gebabbeld. Eee Leon heb je nu net alweer in de bus in je broek gescheten jonge, met stront tegen het achterraam omhoog en stront tegen de zijramen omhoog en stront tegen het plafond

omhoog en stront over banken en stoelen omhoog en stront tegen de mensen omhoog, was het weer een explosie? Nee, Mark zeker geen explosie en ook nog niet eens spuitpoep, dit keer was het gewoon weer een natte scheet. Doe maar effe een andere broek en onderbroek aan en ga maar eens eerst onder de douche en hoe denk je die stoel schoon te krijgen waar je nu in ligt? Mark, ik heb het gewoon gehad met die explosies, spuitpoep en natte scheten in de bus, ik denk dat ik er maar een einde aan maak. Rustig Leon jonge kop op en doe de deur eens open er wordt gebeld en Leon deed open en overal stonden cameraploegen, fotografen, journalisten en door de politie werd Leon hardhandig op de grond gegooid en er gingen 3 agenten bovenop Leons rug zitten en Leon zei, wat nou weer? Een zware mishandeling in de bus Leon. Hij begon, hij viel me aan man. Maar jij scheet je broek vol voor het incident, dit betekent dat jij schuld hebt aan zijn uitglijer en blauwe plekken. Het slachtoffer is continu aan het huilen, braken, hij spreekt wartaal, loopt scheef en valt af en toe helemaal weg. Dan is hij gewoon overstuur toch? Weten we nog niet, ik hoop het voor je. Heee, wat stinkt het hier toch zeiden de agenten en vroegen aan Leon, heb jij weer een scheet gelaten? Het was weer een natte scheet, zei Leon en zeg effe tegen die fotografen, cameraploegen en journalisten dat ze moeten nokken, want ik schaam mij zo diep, het is verschrikkelijk. Iedereen over de hele wereld ziet dat ik in mijn broek heb gescheten en dat er drie agenten bovenop me zitten. Je gaat nat jonge, boeten voor jou. Leon werd naar het bureau gebracht en werd weer een aantal dagen vastgezet in een politiecelletje. Het enige dat Leon die dagen kon doen was muurkijken, plafondkijken en roddelbladen lezen waarin alles stond over Leons ongelukkige doemscenario waarbij Leon heel zijn broek volscheet met naar eigen zeggen een natte scheet. In ieder roddelblad was het schijtincident wel op drie hele pagina’s uitgebreid beschreven met voor Leon extreem schokkende foto’s. Jawel, dit was nou echt Leons nachtmerrie en ik wordt nooit meer wakker huilde Leon, dit is erg. Leon werd vrijgelaten, hij kwam weer thuis en werd overal op straat herkend en uitgelachen. Leon ging het ouderlijk huis binnen en ging zitten. Zal ik nog een bakje hasjkoffie zetten met een paar plakjes spacecake riep Mark vanuit de keuken? Nou effe niet meer Mark, want mijn oren beginnen

weer te suizen en het is net of ik overal krekels hoor. Ja, ik denk dat het ook voor mij genoeg is Leon, ook ik hoor allemaal oerwoudgeluiden. Wat heb je gedaan in de tijd dat ik vastzat Mark, nog iets leuks gedaan? Nee man, mezelf verveeld en een beetje de wereldkampioenschappen kunstfluiten gekeken, Merel heeft weer gewonnen. Ja leuk zeg. En heb je nog wat drugs of drank gebruikt Mark, vroeg Leon? Wa is da nou voor een vraag? Jonge wat kende gij domme vragen stellen, wat denk je zelf jonge? De dagen die volgden deed Leon vooral binnenshuis blijven, want op straat was het een gekkenhuis, iedereen kende Leon en lachten hem uit. Het aantal Cameraploegen, fotografen en journalisten was extreem. Dus Leon bleef thuis en Leon en Mark deden de dagen invullen met een paar jointjes, wat basecoke, snuifcoke, speed en XTC. En het was weer maandag, Leon moest om tien uur op sollicitatiegesprek bij Sitel. Leon had de wekker gezet en het was 8 uur in de morgen. Leon kwam beneden en Mark zat nog in de woonkamer voor de televisie. Man, zei Mark, ik ben de hele nacht wakker geweest, ik heb veel teveel speed gesnoven en heb daarom niet kunnen slapen. Fijn toch zei Leon? Jazeker, Leon ik had dat gewoon effe nodig, weet je toch? Je bent vandaag jarig Mark 26 geworden gefeliciteerd man. Hier heb je 4 gram wiet als cadeau om je verjaardag te kunnen vieren. Bedankt Leon zei Mark en rolde een joint van zijn wiet. Leon smeerde zijn boterhammen en begon te eten. Eee Mark jonge, waar ik gisteren aan dacht… weet je wel dat broeikaseffect. Ja, wat is daarmee? Nou Mark, de Noordpool en Zuidpool zouden aan het smelten zijn, maar ijs smelt toch pas als de temperatuur warmer wordt dan nul graden, maar zo rondom die Zuid en Noordpool zal de temperatuur nooit boven nul komen, want het vriest daar continu soms wel 50 graden. Dus dat ijs kan helemaal niet smelten, toch Mark? Nee Leon je vergeet dat de oceanen zout bevatten dat een hogere bevriezings-temperatuur heeft. Tuurlijk Mark, wat een fout van mij, ik lijk wel een zot. Over zotten gesproken Leon, ik sprak gisteren een zot aan die aan het werk was en die vertelde mij dat hij binnenkort een bril met twee glazen zou krijgen om

beter te kunnen zien. Haha Mark, ja man een bril met twee glazen, wat een frikadel iedere bril heeft toch twee glazen hè Mark? Zekers Leon, twee glazen, eentje rechts en eentje links. Moeders kwam beneden en zei goedemorgen. Ha mam, lekker geslapen, vroeg Leon? Als een zaag Leon. Ja, als een zaag, echt heerlijk geslapen. Ik ook mam, heb goed geslapen zei Mark. Hey Mark, effe iets anders… wat is ons vader ineens zoveel slimmer geworden? Is je dat niet meteen opgevallen? Ja dacht ik ook te zien en te merken, vreemd… Hier is iets meer aan de hand ja Mark, laten we dit maar afwachten. Leon nam een stevige slok melk en zei: “Ik ga vandaag op sollicitatiegesprek bij Sitel”. Tis te hopen voor mij dat ik aangenomen word, want ik zit helemaal zonder geld. Ik hoop het ook voor jou Leon, zei moeders. Heb je vaders al gezien vroeg ma aan Leon. Ja zei Leon, hij was weer eens boos, gullie doet nooit niks, schreeuwde vaders op zijn Eindhovens. Stelletje lamstralen, luie niksnutten met jullie zucht naar rust en slaap, denken jullie dan nooit aan een proper opgeruimd huis, schreeuwde vaders? Geven jullie daar niets om, schreeuwde hij. Eee vaders, houw je rustig jonge, zei Mark, hou je hoofd bij je werk en probeer niet altijd de schuld buiten jezelf te leggen, dat stukje verantwoordelijkheid moet je ook tot jezelf nemen. Daarnaast zijn wij allen geen workaholics en zijn we zeker niet verslaafd aan werken, maar juist tegen-overgesteld, wij stoten werk af. Een druppel zweet is al te veel horen we Leon vaak zeggen en ik moet hem in die uitspraak ondersteunen, want ik denk ook, net zoals Leon dat teveel werken emotionele onrust veroorzaakt, ik heb vaak lopen janken vaders, als ik weer eens moest gaan werken. Maar we wonen samen in dit huis en samen moeten we elkaar steunen in de dagelijkse verplichtingen die het vrije burgerleven met zich meebrengt, schreeuwde vaders en daarom vindt ik dat wij samen de boel moeten boenen, schrobben en poetsen.

Eigenlijk had vaders wel gelijk, want hij, een echte workaholic en een rasechte perfectionist was van mening dat orde en netheid weer rust bracht en minder hectiek gaf, maar aangewezen met twee luie stinkers van zonen kon vaders altijd het werk zelf opknappen en dat vrat aan hem. Ma kon het allemaal niet zoveel uitmaken, als vaders maar kalm en bedaard bleef. Leon en Mark waren nog steeds werkschuwe werklozen die wel geld wilden hebben, maar er niet voor wilden werken. Beiden, Mark en Leon moesten rondkomen van een magere uitkering. Leon, zei Mark ik heb een plan. Als we nu eens ex-gedetineerden kunnen vinden die onterecht hebben vastgezeten en die hebben gerookt. Ze moeten de rechter dan zeggen dat ze wilden stoppen met roken, maar dankzij de druk van hun onterechte opsluiting ze niet hebben kunnen stoppen met roken. Dan is de staat schuldig aan het afpakken van kostbare levensjaren, reken maar uit, als je 100.000 sigaretten hebt gerookt in 10 jaren detentie, dan ben je 100.000 keer 20 minuten van je leven kwijtgeraakt en dat is omgerekend 3,8 jaar van je leven. Zij kunnen de staat aanklagen voor moord of doodslag, want dankzij de onterechte detentie van 10 jaar hebben zij 3,8 jaren verloren aan onnodig roken door de zware druk van die detentie en dat is moord of doodslag. Ze kunnen geld eisen voor die 3,8 jaren. We moeten ze vinden, via het telefonische medium en ze door een contract te laten ondertekenen akkoord te laten gaan om ons de helft van het smartengeld te geven bij winst. Dat zijn echt vele tientallen miljoenen Leon, reken maar. Wat een prima idee zeg Mark, dat is een echt geniaal idee toch ja. Daar gaan we meteen mee aan de slag, maar ik moet eerst nog op sollicitatiegesprek bij Sitel, maar daarna heb ik zeeën van tijd en zullen we dat plan effe rechtlijnig en heel concreet gaan uitwerken. Moeders was de vensterbanken aan het afstoffen en ze keek naar buiten en wat was dat nou? Moeders riep: “Hey moette kijken hierbuiten, overal molshopen. En niet eentje of twee, nee ik denk wel zo’n 50 tot 60”, zei ma. En Leon besefte ineens en angst brandde door zijn hart en riep naar Mark eee, kom eens Mark, ik moet je effe spreken. Mark en Leon gingen de trap op naar Marks kamer en Leon zei, deur dicht. Mark deed de deur dicht en Leon siste, Mark jonge, nou is er waarschijnlijk een mol recht door de 4,7 kilo onversneden Colombiaanse snuifcoke gegaan en heeft hij waarschijnlijk

heel wat gesnoept en heeft in razend tempo de gehele tuin omgespit, overal molshopen echt waar, wel zo’n 50 of 60. Ja, dan word je wel actief, als je als mol zijnde een paar grammen van dat spul binnenkrijgt. We gaan die mol mollen Mark en Leon en Mark liepen naar de schuur. Pak eens dat vat van die vloeibare insectenverdelger, dat sproeien we over de gehele tuin en dan zal die mol zeker dood zijn Mark. Leon en Mark sproeiden de gehele tuin vol en het vat van 15 liter was geheel verbruikt. Moet je hier kijken allemaal onversneden Colombiaanse snuifcoke Leon, zonde toch, alles is verspild zeg. Graaf die zak snuifcoke maar eens op. En Leon en Mark begonnen te graven en zagen dat de gehele zak snuifcoke nu vermengd was met de insectenverdelger. Heftige kut, heftige kut, flikker, flikker, HEFTIGE KUTFLIKKER-KUT-ZOOI schreeuwde Leon, alles verpest zeg. 4,7 kilo onversneden Colombiaanse snuifcoke weg zeg. Misschien kunnen we de coke uitkoken met ammoniak en er basecoke van maken Leon. Dat is een heftig plan Mark, dat gaan we doen. En Leon verstopte de zak coke weer en wilde naar binnenlopen, maar Mark schreeuwde, EEE Leon, daar gaat die mol een holletje in, ik zag hem. De vuile vieze blinde rotflikker, schreeuwde Leon, gij gaat eraan smerige knaagtand, we zullen hem hebben. Mark pak de jerrycan benzine en geef die aan mij. En Mark gaf Leon de Jerrycan en Leon goot het hele vat benzine in het holletje. Nou de vlam der-in Leon, schreeuwde Mark, schiet op man, schiet op man, ik krijg geen adem meer Leon, ik hou het niet meer. En Leon stak met een lucifer de benzine aan. Een steekvlam van vele meters vlamde uit het holletje, recht in Leons gezicht, waarbij Leon al zijn haar, wenkbrauwen en wimpers verloor. Krijg de tieten Mark, riep Leon, al mijn haar is naar de stinkflikkers. Woow ja man Leon, dat is effe erg voor jou, ge ziet er niet uit zo man. En nou rap die spiegel halen Mark, schreeuwde Leon en Mark ging de spiegel halen. Leon keek in de spiegel en Leon kon het nog niet geloven, maar langzaam begon het besef Leons gemoed te beklemmen. Dit is een heftige trap onder mijn zak zeg ik Mark. Ik wil dood man, huilde Leon. Nou kan ik nooit meer lekkere meiden kijken, man Mark wat moet ik doen? Rustig maar, dat groeit wel weer aan toch, zei Mark? Oké, dat zal dan wel, ik mag het hopen ja, huilde Leon. Maar wa bende ook een domme klapperjavaan hè? Iedereen weet dat ge nooit oe grote domme kop in een

brandende steekvlam moet steken, schreeuwde Mark, domme kiep. Maar ik heb trouwens nog wel een pruik van ons vader liggen Leon en die wenkbrauwen kun je gewoon met een viltstift aanbrengen, ziet niemand. Heftig plan, zei Leon, zal ik meteen gaan doen. Hee, hee, kijk daar die mol, daar loopt hij!! Vlug, vlug Mark geen tijd om na te denken, geef me die platte schop eens aan dan zal ik hem eens een flinke klaphamer verkopen op zijn taaie kuttekop die smerige smoetsige knaagkut en Leon begon te slaan en sloeg wel duizend keer mis, omdat de mol razendsnel bleef vluchten als een hazewind. Wat is die pestflikker toch snel, vuile stinkende gatvergeten spichtflikker, ik zal hem krijgen dat daapse onderkruipsel. Ja man die heeft ook wel flink gesnoept van de onversneden Colombiaanse snuifcoke, dan word je wel rap toch. Wacht hij stopt daar in de hoek, zie je. Dit is belangrijk Mark, ruuuustig bewegen jonge anders slaat hij op de vlucht… Geef me eens vaders harpoen, dan zal ik hem eens een flinke stekel door zijn vitale organen drillen, zodat die eeuwig het licht der duister zal beknagen. Geef die flikker zijn verdiende loon Leon, schreeuwde Mark en gaf Leon de harpoen. Blinde reetflikker, schreeuwde Leon en vuurde met de harpoen, maar de harpoen miste de mol op een haar na en de mol vluchtte. De vuile smeersmots, schreeuwde Leon. Vlug, vlug Mark probeer hem te pakken, dan gooien we hem kapot tegen de muur. Leon dook en zweefde sierlijk door de lucht en in zijn vlucht kon Leon met een onmenselijke reflex de mol tussen duim en wijsvinger grijpen en ving de mol. Dat is het dan siste Leon tevreden. Leon en Mark lachten hard en schreeuwden het uit van geluk al vierend met een jubeldansje. Maar ineens gaf de mol Leon een juweeltje van een pijnjenner in zijn duim, met zijn geslepen gebitswerk en met een bijtkracht van ongekend kaliber wist de mol Leon een symfonie van pijnen te bezorgen. Leon bleek weer een zeer bekwame schreeuwvocalist. Leon werd gek en wilde de mol kapot-maken en schreeuwde, aansteken die flikker, AANSTEKEN. Maar, eee is dat niet een beetje zielig zeg Leon? Jazeker, wel Mark, zeker weten ja, je hebt gelijk, we laten hem vrij. Goed plan ja. Je weet toch Leon, ik ben een dierenvriend en betaal maandelijks een flink bedrag aan het Wereldnatuur fonds. Daarom Mark, dieren hebben ook rechten. Het recht om te leven natuurlijk. Daar gaat hij dan en Leon

gooide de mol over de schutting en Leon en Mark gingen weer naar binnen. Leon at zijn brood en na het eten vertrok Leon en zei, ik moet nu gaan Mark, anders ben ik te laat voor mijn sollicitatie. Eee Mark houdoe jonge, riep Leon naar Mark en Leon liep naar buiten en stapte op zijn fiets op weg naar de Limburglaan waar het bedrijf Sitel is gevestigd. Leon kwam aan bij Sitel en stapte van zijn fiets. Leon ging naar binnen en sprak de beeldschone secretaresse. Ik ben Leon Feters en ik kom hiervoor een sollicitatiegesprek om tien uur. Neemt u maar even plaats meneer Feters, er komt zo iemand voor u. Leon ging zitten en wachtte ruim tien minuten en het viel Leon hier ook al op dat vele mooie vrouwen naar hem keken en naar hem leken te seinen. Hier ook al dacht Leon en Leon dacht weer aan het complot. Misschien proberen ze mij aan een vriendin te helpen dacht Leon? Daarom is dat complot dacht Leon, om mij aan een vriendin te helpen en dat maakte Leon heel blij, want het enige dat Leon wil is een vriendin. En daar kwam een man aan die Leon aansprak met dag meneer Feters. Dag mevrouw zei Leon. Bent u met de auto, vroeg de dame? Nee, met de fiets, die heb ik langs de ventweg geparkeerd. U bent mooi op tijd voor de sollicitatie Leon zei de vrouw en stelde zich voor als mevrouw Squeezeme. Loopt u maar mee Leon, naar mijn kantoor. Leon liep mee en ging het kantoor binnen. Neemt u maar plaats Leon zei mevrouw Squeezeme en Leon ging zitten. De dame stelde Leon vragen over zijn arbeidsverleden en opleidingen en Leon vertelde over zijn arbeidsverleden, zijn opleidingen en over andere zaken. De vrouw bleek tevreden en zag in Leon een geschikte kandidaat en vertelde Leon dat hij morgen kon beginnen. U moet eerst een cursus van 3 weken volgen en pas dan kan u aan de slag. Morgen om 9 uur begint de cursus ook in dit gebouw, zei mevrouw Squeezeme. Leon bedankte de vrouw en ging naar huis. Thuis aangekomen vertelde Leon heel trots dat hij na een cursus van 3 weken aan de slag kon bij Sitel. Vader en Moeder waren heel blij voor Leon. Mark kwam beneden en riep, kom mee naar boven Leon, ik moet je wat zeggen. Leon en Mark gingen naar boven en gingen Marks kamer binnen.

Mark siste, ik stond buiten in de tuin tegen de regenpijp te pissen en ik hoorde de buren tegen elkaar praten en ze vertelden iets over ons en een plastic zak in onze tuin. Ze hebben ons gezien Leon, waarschijnlijk via het slaapkamerraam, kut man. Ooo jee stront aan de knikker, zei Leon, dan hebben we een probleem, want de buren zullen ons natuurlijk meteen gaan verdenken. Zekers Leon, we moeten die coke opgraven en ergens anders verstoppen. Strak plan Mark, doen we vanavond en dan hoop ik niet dat de politie al is ingelicht. Maar alles ging goed komen. Het duurde even voor de avond viel en Leon en Mark verstopten de coke in het bos en Leon zei, gelukkig maar Mark, dat zit erop. Leon en Mark gingen naar huis, nuttigden weer hun dagelijkse hoeveelheid drugs en keken wat televisie. Leon besloot vroeg naar bed te gaan, omdat hij de dag erop al vroeg wakker moest zijn. Het was bedtijd en Leon ging slapen. Leon stond de volgende morgen vroeg op, al om 7 uur. Vandaag is het de eerste cursusdag van Leons nieuwe werkgever, Sitel en al was het werk, Leon had er toch zin in, want het stikte daar van de lekkere meiden. Lekker heel de dag lekkere meiden kijken dacht Leon, hartstikke mooi. Leon smeerde boterhammen en begon te eten. Daar kwam zijn broer naar beneden. Goedemorgen Leon, zei Mark. Ik heb nu effe geen zin in een jointje Leon. Wat man, Mark? Bende gij ziek man? Leon was geschrokken en maakte zich direct zorgen. Nee, nou effe geen jointje Leon, ik wil vandaag effe geen drugs. Mark man? Ik ga de dokter bellen jonge, want dit is niet goed. Gij bent gek geworden man, of heel ziek. Effe geen dokter Leon, het is oké jonge, vandaag gewoon effe geen drugs. Nou goed dan Mark, maar als je morgen weer geen drugs neemt, dan bel ik de ambulance jonge, want dit vertrouw ik niet. Leon at zijn eten en vertrok. Leon riep houdoe naar zijn broer en ging naar buiten. Hij stapte op zijn fiets en ging naar de cursus.

Leon fietste over straat en op straat leken weer alle vrouwen naar hem te seinen en te kijken. Dit is echt leuk dacht Leon, maar Leon vond het nog wel een beetje vreemd. Ze proberen mij aan een vriendin te helpen wist Leon, maar Leon moest eerst meer weten van dat complot, want dit was nieuw voor hem. Stom toch van Leon om niet gewoon met de mooie dames in contact te treden, nee, eerst moest Leon meer weten van het complot. Dom, dom, dom en dat het dom is om niet in contact te treden zal Leon later ook beseffen. Leon begon de cursus en het ging prima. Overal lekkere meiden hier bij Sitel en dat beviel Leon wel. Zoveel lekkere meiden, Leons ogen stonden op uitpuilen. De hele dag kon Leon maar geen genoeg krijgen van al die lekkere meiden. De cursusdagen verliepen goed en Leon kon aan de slag bij Sitel. Op de werkvloer van Sitel stonden allemaal bureaus en ieder had een eigen computer en telefoon. Het werk was simpel en was om via telefonisch contact mensen te helpen met computerproblemen. Lijkt toch niet moeilijk? Maar toch bleek het voor Leon veel te moeilijk. Niet echt omdat het te ingewikkeld was, maar nee, eerder omdat Leon alleen maar oog had voor de lekkere meiden. De hele dag was Leon meiden aan het kijken. De meiden leken naar Leon te seinen, maar Leon durfde niet in contact te treden, omdat Leon erg, erg verlegen was. Het was een complot dacht Leon, ik kan ieder wijf krijgen dacht Leon nu, dus ging hij op zoek naar het lekkerste wijf en die zou hij dan wel effe gaan versieren. Maar dat ging niet door, want Leon werd op het matje bij de baas geroepen en werd ontslagen, omdat Leons werkprestaties ver beneden niveau waren. Dat was toch jammer dacht Leon, had ik bijna een wijf en dan wordt ik ontslagen. Leon ging bedroefd naar huis. Leon baalde heel erg. Maar ja, het maakt niet uit er zijn toch zat lekkere

meiden en niet alleen maar bij Sitel, komt goed Leon, zei Leon tegen zichzelf en dat idee deed hem weer genieten van deze dag. Hoe kan dat nou dat ik nou al zeker zeven of acht maanden het idee heb dat ik helemaal scheef loop en niet zo’n beetje. Als ik stilsta, sta ik scheef en ik loop scheef, hoe kan dat nou? Leon besloot om zijn benen thuis maar eens op te meten. Leon kwam thuis en liep meteen naar de schuur om de rolmaat te pakken. Leon had de rolmaat gevonden en mat zijn benen en warempel, zijn rechterbeen bleek 5,2 centimeter korter dan zijn linkerbeen. Leon kon dat niet geloven en mat nog een keer en Leon werd gek toen hij weer zag dat zijn rechterbeen 5,2 centimeter korter dan zijn linkerbeen was. Das toch niet een beetje scheef, schever kan gewoon haast niet, want dan val je om. Gewoon kutscheef getverderrie, kut, kut, kutscheef schreeuwde Leon, krijg toch de flikkerstreken schreeuwde Leon, ik word gek. Hier ben ik ziek van. Kuuut man, wat moet ik nou? Is dat zo al heel mijn leven geweest? Hoe kan het nu dat ik daar nu pas achter ben? Ik snap er niks meer van, ik heb het nooit eerder gemerkt zeg, anders hadden ze in mijn jeugd nog groeihormonen in dat been kunnen laten spuiten om dat been een extra groei-impuls te geven. Ik loop gadverdamme helemaal scheef man. Leon rende naar Marks kamer en hij sprak Mark aan. Mark man, weet jij wat ik net ontdekt heb? Nee man, wat man? Mijn rechterbeen is 5,2 centimeter korter dan mijn linkerbeen. Hoe kom je daar nou bij Leon? Nou dat heb ik opgemeten. Zware, zware, zware kutzooi riep Mark. Kut man, ben je daarmee geboren? Dat denk ik Mark, of misschien in een later stadium tijdens de groei van mijn benen, dat het linkerbeen gewoon harder heeft gegroeid dan mijn rechter. Kan zei Mark, maar om uit te sluiten of je been al bij je geboorte te kort was, moet je je geboorte-certificaat bij het stadhuis vragen en dan kan je het nagaan. Kan ik er nu nog wat aan doen Mark? Weet ik niet Leon, ga maar naar het ziekenhuis, misschien kunnen ze je wel helpen. Oké, Mark dan ga ik. Leon ging naar het ziekenhuis en kwam aan bij de EHBO van het ziekenhuis en vroeg om hulp bij de EHBO. Ik zal een dokter voor u roepen meneer zei de medewerkster achter de balie. De dokter verscheen en stelde zichzelf voor als dokter van der Hiepenhorst. Wat is het probleem en Leon legde de situatie uit. 5,2 centimeter is een heel, heel groot probleem zei de dokter erg geschrokken. Wat we kunnen doen is uw

linkerbeen inkorten, of een zool van 5,2 centimeter onder uw rechterschoen plakken, maar meer manieren zijn er niet om dit probleem op te lossen. Kut man zei Leon, ik wil niet dat ook mijn linkerbeen ingekort wordt, dan maar die zool van 5,2 centimeter, dan sta ik tenminste nooit meer scheef. Leon bevestigde de zool en zei, dat is wel een hele flinke zool zeg. Ik hoop niet dat ik uitgelachen of uitgescholden word, zei Leon. En de dokter zei, nee jonge niemand zal je uitlachen of uitschelden. Wat loop ik zwaar voor schut zo zeg, zei Leon, ik schaam me kapot, maar ja het moet. Leon liep naar huis en schaamde zichzelf erg erg diep. Op straat moesten veel mensen lachen om de schoenzool van 5 centimeter. Halve zool riep een enkeling. Hoe kan mijn been toch in een keer korter zijn vroeg Leon zich af in gedachten? Ineens wist Leon het. Het zijn die doctoren geweest die mij maar net in leven hebben kunnen houden tijdens mijn laatste aanval van overspannenheid veroorzaakt door mijn blijvende luiheid, zo’n 7 a 8 maanden geleden. Die ga ik pakken zweerde Leon. Het was mijn reddingsoperatie team en wel te verstaan: dokter Teender, dokter Hakman, dokter Ribbels, dokter Kriebels, dokter Knipvink, dokter Poeders, dokter Hoepla, dokter Snorkel en beide doctoren Krullens en Krullend. Die ga ik pakken zei Leon. Wraak heeft tijd nodig en ik heb tijd zat vieze spichten, dacht Leon. Dagen later ging Leon naar het ziekenhuis, hij had een duivels plan gesmeed. Leon arriveerde bij het ziekenhuis en ging in de bosjes staan en verkende de omgeving door een verrekijker. En jawel hoor, daar zag hij dokter Hoepla en beide doctoren Krullens en Krullend in een operatiekamer op de vijfde etage. Showtime dacht Leon en ging op weg naar die operatiekamer. Bij die operatiekamer aangekomen deed Leon zijn bivakmuts op en trapte de deur in. Leon bedreigde de doctoren met een

vuurwapen en zei het is bedtijd jongens, Barbapapa zint op wraak. Alle doctoren uit Leons reddingsteam waren aanwezig behalve dokter Teender. Op de grond liggen beval Leon en ze gingen allen op de grond liggen. Leon wierp dokter Hoepla touwen toe en beval hem om alle doctoren stevig vast te binden. Dokter Hoepla bond ze allen vast en Leon wierp dokter Hoepla een zaag toe en zei hem dat hij alle voeten bij alle doctoren moest afzagen. Maar dat kan ik helemaal niet zei dokter Hoepla, dat is onmenselijk. Zagen beval Leon, anders knal ik jou een kogel voor je kop. Alle doctoren begonnen te huilen als baby’s en smeekten Leon om genade. Ik heb geen genade voor jullie siste Leon, zagen nu zei Leon tegen dokter Hoepla en schoot dokter Hoepla in zijn voet. Dokter Hoepla schreeuwde het uit van de pijn en was zo bang om nog een keer beschoten te worden dat hij maar begon te zagen. Het spijt me zei dokter Hoepla telkens voordat hij begon te zagen aan de benen van de volgende ongelukkige. Tranen vloeiden in overvloed en pijnen-geschreeuw was oorverdovend en daarom had Leon Footloose keihard aangezet. De doctoren schreeuwden een voor een het halleluja der pijnen en alle voeten werden afgezaagd door een huilende dokter Hoepla. De voeten werden door een tevreden, grijnzende en opgewonden Leon in de gehaktmolen gestopt. Leon was in een jubelstemming en verrichte vol ijver al zijn taken. Alle voeten waren er nu vanaf, alleen dokter Hoepla had zijn voeten nog en Leon gaf hem een klap op zijn kop en dokter Hoepla verloor het bewustzijn. Leon zaagde ook zijn voeten af en gooide ook zijn voeten in de gehaktmolen. Leon grabbelde in zijn rugzak en pakte 9 paar plastic kunstvoeten en wierp die de huilende doctoren toe. Alsjeblieft zei Leon, nooit meer tenenkaas voor jullie, nu wel mogen jullie je uit de voeten maken. De dagen erop stonden de kranten vol met het nieuws over de mysterieuze voetenamputaties en een maand later waren er 8 van de ongelukkige doctoren bijeengekomen alleen dokter Hakman was niet aanwezig. Allen liepen ze op plastic kunstvoeten. Ik kan niet eens schoenen aandoen met deze kunstvoeten jammerde dokter Ribbels. Welk merk voeten heb je dan werd hem gevraagd? Ik heb de feet2000 series. Dat is te laag jonge, want om echt schoenen te kunnen aantrekken moet je de feet3000 series aanschaffen of hoger, ze zijn bij “Jubeltenen” in de aanbieding. Ook kan je

de Ultramax Superfeet proberen, dan kun je ook schoenen dragen. Ze zijn in de reclame bij “Feet for men” en zijn ongeveer 250 euro per voet en bij “voeten voor iedereen” zijn diezelfde voeten maar liefst, per voet 100 euro duurder. Maar je zult er geen spijt van hebben, want ze zijn comfortabel en degelijk en ze lopen heerlijk. Dokter Hoepla werd gebeld en nam op. Het was dokter Hakman die nog thuis was. Eee zei dokter Hakman, ik kan mijn voeten nergens vinden, heb jij misschien nog een extra paar reservevoeten? Nee, die heb ik al aan dokter Ribbels uitgeleend, omdat zijn voeten waren gesmolten op de gaskachel bij hem thuis. Nou ja, dan kom ik maar weer op de skippybal van mijn dochtertje. Oké, dan zie ik je over een uurtje of zo? Zekers zei dokter Hakman en hing op. Eee jongens daar ligt een grote teen wie is er hier een grote teen kwijt? Dokter Knipvink riep, dat is mijn grote teen, ik zal hem weer inschroeven. Wat zie ik nou zei dokter Krullens, is die voet gemaakt van Lego? Ja, ik moest wel, want ik heb per ongeluk mijn rechtervoet doorgespoeld. Dit is maar een tijdelijke oplossing en ik heb al een nieuwe voet besteld bij “Alles voor voeten”. Ik heb nog steeds twee linkervoeten zei dokter Snorkel, dat loopt echt kut. Wat is dat nou vroeg dokter Poeders aan dokter Kriebels, zijn dat wielen onder jouw voeten? Jazeker, dit zijn de allernieuwste kunstvoeten van het merk Dreamfeet, een heel duur merk, maar wel vooraanstaand in innovatieve ontwikkelingen. Kijk met deze afstandsbediening kan ik met vierwielaandrijving mezelf elektrisch verplaatsen en er zit zelfs verlichting in mijn beide grote tenen met links en rechts een knipperlicht. Met dit knopje kan ik de wielen inklappen en dan zijn mijn voeten geschikt voor het normale lopen. Ik heb zelfs geïntrigeerde springveren in mijn voeten laten monteren, jazeker allemaal extraatjes…. Deze voeten zijn de crème de la crème van alle bestaande kunstvoet soorten, de elite, en ik kreeg bij de aanschaf van deze voeten een gratis setje schroefdoppen cadeau. Met de hand gemaakt en met een levertijd van 3 maanden zijn dit de meest geavanceerde kunstvoeten in omloop. Per voet maar liefst een dikke twaalfduizend euro. Jawel, het kost allemaal wel een hoop geld, maar ik heb er wel jarenlang plezier van. Toe maar, wat een luxe zei dokter Poeders. Wie zou ons toch die laffe streek geflikt hebben jammerden de doctoren? Zou het Leon geweest zijn vroegen ze zich af, omdat we per ongeluk zijn been 5,2 centimeter korter hebben gemaakt? Dat geloof ik niet zei dokter Snorkel, want dan zou dokter Teender ook zijn voeten moeten hebben verloren, want die hoorde ook bij het reddingsteam van Leon, toen alles fout ging. Klopt ja, dokter Teender heeft zijn beide voeten nog zeiden de doctoren. En ineens hoorden de doctoren voetstappen en ze herkenden de plastic klanken van de voetstappen, de voetstappen naderden stapvoets en gestaag en ze bereikten

de deur. De deur ging langzaam open en daar tekende zich een silhouet van een man in de deuropening. Ik heb nu ook kunstvoeten klonk de stem van dokter Teender en hij barste in huilen uit. Dokter Teender was zwaar aangeslagen en schreeuwde huilend, verslagen en wanhopig: “Ik kan het niet geloven ik heb gisteren nog mijn teennagels geknipt, en nu… Ik ben er kapot van”. Dit is niet waar…. Dit is niet waar.”, krijste dokter Teender. En volgende maand zou ik mijn titel gaan verdedigen en meedoen aan de Nationale Nederlandse vogeltjesdans-marathon en nu nooit meer… Ik ben kapot. Ik word gek, ik word gek, schreeuwde dokter Teender en zakte ineen, hij was verslagen. Alle doctoren waren verrast. Het was dus waarschijnlijk toch Leon geweest, we hebben geluk dat we nog leven zeiden ze. De politie is al bij Leon geweest en de waarheid bleek niet bestendig tegen Leons leugens, dus Leon kon gewoon weer gaan. Die aal is te glad voor de simpele politiemensen jongens, dit is menens nu zijn wij aan zet beste doktoren, laten wij Leon maar eens opzoeken. Zonder dat Leon het besefte had hij een heel groot probleem gecreëerd. Leon wist niet alles van deze tien doktoren, deze tien doktoren hadden allen een heel groot geheim en daar zal Leon nog achter gaan komen. Kunstvoetencongres Het was op een dag ergens in eind 1999 dat de doktoren naar een kunstvoetencongres gingen in Zuid Amerika. Ze zaten in het vliegtuig onderweg naar het Braziliaanse Beunos Aires. Dokter Hoepla was in gesprek met een groepje van 10 Duitsers en zij vertelden dokter Hoepla dat ze nooit zonder parachutes in een vliegtuig durfden te stappen, vanwege extreme vliegangst. Een ongeluk zit in een klein hoekje vertelden ze. Hier in onze handbagage hebben we allen een parachute verstopt, vertelden de Duitsers. Als er iets misgaat, dan doen wij de parachutes om, we stampen de deur eruit, we springen uit het vliegtuig en komen veilig met de voetjes op de

grond terwijl we eigenlijk niets te maken hebben met de rest van de passagiers in het vliegtuig, toch? Hadden zij maar beter moeten nadenken, toch? Dokter Kriebels stond in de cockpit een praatje te maken met de piloten en ineens maakte het vliegtuig slagzij en maakte vervolgens een beangstigende vrije val, waarbij alle passagiers tegen het plafond werden gedrukt. Het vliegtuig kwam deels weer onder controle, maar bleef nog neerstorten. Dokter Kriebels kwam uit de cockpit gerend en schreeuwde: “We gaan neerstorten, we gaan neerstorten” en alle passagiers raakten in paniek. Blijf allen rustig zitten riep de piloot over de intercom, want misschien kunnen we de controle over het toestel nog terugwinnen, dus wacht effe een minuut, voordat we echt kunnen gaan janken en verbazend genoeg deed iedereen dat. Ook de 10 Duitsers met extreme vliegangsten bleven zitten, maar ze waren doods en doodsbang. Wat is er gebeurd dan schreeuwde dokter Krullens naar dokter Kriebels en dokter Kriebels schreeuwde: “Ik stond in de cockpit een babbeltje te maken met de piloten en opeens gingen de springveren in mijn kunstvoeten af, waarbij ik met mijn kop tegen het plafond kwam, ik butste weer terug en stootte alle koffie van de copiloot over het besturingspaneel van het vliegtuig. Kortsluiting ontstond en nu is het vliegtuig onbestuurbaar, we zullen waarschijnlijk neerstorten.” Vlug naar achteren komen schreeuwde dokter Hoepla vanuit de toiletten en de 9 doktoren deden wat dokter Hoepla vroeg. Ze kwamen bij dokter Hoepla en die siste: “Nu heb ik hier 10 parachutes van die Duitsers gejat, we doen ze om, trappen de deur eruit en springen het vliegtuig uit, laat hen hier maar kapot gaan, hadden ze maar beter na moeten denken.” Prachtig plan sisten de andere doktoren. Ze deden allen de parachutes om en renden naar de deur en ze begonnen met alle geweld met zijn tienen tegen de deur te trappen. De deur ging niet open, maar wel trokken de tien doktoren nu alle aandacht van alle passagiers. Allen keken ze met walging toe hoe de

doktoren trachtten alleen hun eigen hachje te redden. De 10 Duitsers keken helemaal raar, want zij zagen dat de 10 doktoren hun parachutes hadden gejat en hadden omgebonden. Ineens trok het vliegtuig zich recht en stopte het met neerstorten. Een stem over de intercom riep om dat het vliegtuig weer bestuurbaar was en dat het niet meer zou gaan neerstorten. De doktoren stopten met het trappen tegen de deur en keken allen met een smerige grijns naar de boze passagiers. Wat zijn jullie toch een akelige schoften riep een enkeling. De stewardessen en de piloot kwamen de cockpit uit en vroegen aan de doktoren: “Waarom waren jullie tegen de deur aan het schoppen?” Dit deden we niet alleen voor ons zelf, we hadden een plannetje gemaakt en we wilden zo iedereen hier redden en in veiligheid stellen, sprak dokter Ribbels. Samen uit samen thuis toch? We denken zeker niet alleen aan onszelf zei dokter Poeders, het lijkt misschien zo, maar dat is het niet, dat ziet u verkeerd. Bedenk u wel heren, dat als u de deur eruit trapt dat dan iedereen naar die deur en door die deur wordt gezogen door het drukverschil tussen de cabine en buitenlucht. Daar hadden wij niet aan gedacht zeiden de doktoren, daar hadden we zeker vanaf moeten zien, stom van ons, zo stom om te proberen die deur in te stampen. Maar plots maakte het vliegtuig weer slagzij en begon weer neer te storten. Meteen begonnen de doktoren weer tegen de deur te stampen, maar de boze Duitsers en de rest van de passagiers renden naar de doktoren en begonnen een gevecht op leven en dood. Iedereen trachtte de doctoren tegen te houden vanwege het gevaar om naar buiten gezogen te worden en dat zonder parachute. Het grondgevecht duurde voort en dokter Knipvink had een ongelukkige Duitser een vinger afgebeten en een oog uitgestoken, jawel het ging echt om leven en dood. Dokter Ribbels zat bovenop zijn belager en sloeg en sloeg en wist niet van ophouden. Jongens we moeten echt die deur

eruit stampen, riep dokter Poeders, maar helaas werd ook weer dokter Poeders in de nek gegrepen en naar de grond getrokken om zich daar weer te moeten verdedigen. Plots schokte het vliegtuig hevig en kwam met een heel heftige schok op een strand terecht van een eiland. Het vliegtuig raasde voort door het zand en kwam uiteindelijk tot stilstand. Iedereen bleef nog eventjes geschrokken liggen, terwijl een enkeling al begon te juichen. Nu begon iedereen te juichen en stapten ze uit het vliegtuig. Iedereen stond nu op het strand en ze spraken met elkaar af dat ze richting het noorden zouden gaan lopen in de hoop er een bewoonde wereld aan te treffen. Uren liepen ze in de brandende zon en dokter Krullens zei tegen dokter Krullend, zijn jouw voeten ook wat aan het los wiebelen? Ja inderdaad, de voetentape laat los en hecht niet meer en toen dokter Krullend die zin had uitgesproken kwam zijn voet los en viel hij in het zand. Hey, hey, kunnen jullie even wachten riepen de doktoren naar de rest, maar zij liepen gewoon door en hier en daar stak iemand een middelvinger op naar de doktoren om ze betaald te zetten voor hun actie in het vliegtuig. Flikkers schreeuwde dokter Krullend, wat nu, ik kan niet meer lopen met dat stompje, ik kan daarop niet balanceren en mijn voet kan ik niet meer bevestigen, want we hebben geen voetentape. Dan dragen wij je wel hoor. Ze liepen weer uren en uren en één voor één lieten de voeten los bij de ongelukkige doktoren. De voetentape bleek in deze hitte niet bestendig, door het zweet werd de tape bij iedereen week gemaakt en daarom liet de tape los. Nu al bij 5 doktoren en zij werden getild door de andere 5 doktoren. Maar de zesde dokter, dokter Snorkel verloor nu ook een voet en nu moesten de doktoren anders beslissen en zeiden, de enige kans om bewoond gebied te bereiken is om eerst terug te lopen naar het vliegtuig en een paar rollen voetentape mee te nemen, om onderweg bij problemen aan de voetentape, nieuwe dus verse voetentape te kunnen inzetten en gebruiken. Hoe in hemelsnaam kunnen de twee doktoren die niet gedragen kunnen worden het vliegtuig bereiken? Immers de enige 4 die nog kunnen lopen dragen al ieder een collega waarbij de voeten zijn losgekomen. Zullen we hier wachten op jullie vroegen de twee ongelukkige achterblijvers, dokter Snorkel en dokter Hoepla? Nee, ga maar mee, want als we bij dat vliegtuig aankomen, dan veranderen we van koers en zullen we naar het zuiden gaan

lopen, want richting het noorden is geen bewoond gebied te vinden zien we nu wel in. Hoe in hemelsnaam kan ik het vliegtuig bereiken vroeg dokter Ribbels? Probeer het eens rollend, of probeer op je handen te lopen. Rollend ging niet, want de dokter werd acuut dol, dus werd het op de handen lopen. En ze vertrokken, dokter Ribbels en dokter Hoepla liepen beide op handen. Na vele kilometers waren bij iedereen de voeten losgekomen en liep iedereen dus op handen. Wat is dit toch kut man, dit is echt afzien. Mijn handen doen kutpijn riep dokter Snorkel en de andere doktoren jammerden, ja man de onzen ook en zo kregen ze allemaal flinke blaren op de handen. Dat gaan we die Leon toch betaald zetten, die flikker heeft onze voeten geamputeerd, scholden de doktoren. Uren en uren liepen de doktoren op handen en ja hoor, daar zagen ze het vliegtuig. De voetentape werd gevonden en opgelucht haalden de doktoren adem. De voeten werden weer bevestigd en dokter Teender deed zijn PSV petje op met een aantal knipperende lampjes erin. Toen ze richting het zuiden wilden gaan lopen werden de doktoren ineens opgeschrikt door een zwart pygmeetje van zo’n 1 meter 50 groot, met een speer en een knots. De doktoren zeiden, jongens dit is niet pluis, waar een zo’n krijgertje is, daar zijn er misschien ook honderden. Dat geloof ik niet echt zei dokter Hoepla. Hij liep naar het ventje en vroeg hem in het Engels welk eiland dit was. Het ventje keek boos in dokter Hoepla’s ogen en het bleek wel, dit ventje is niet bang en ja hoor, het ventje sloeg dokter Hoepla met zijn speer tegen het hoofd. Opeens haalde dokter Hoepla uit en trapte zo hard hij kon onder zijn zak en met een plof en een zucht klapte hij op de grond. Dokter Poeders zei: “Ik ben bang dat dat ventje niet de enige is”, en ja hoor, daar kwamen honderden pygmeeën uit de bosrand en gingen in een kring om de doktoren heen staan. Ze stonden dreigend met de wapens gereed om snel de aanval in te kunnen

zetten. Daar heb je het al zei dokter Krullens, dat krijg je er nou van dokter Hoepla. Dokter Hoepla dacht geen seconde na en begon op de ventjes in te hakken met een buitgemaakte knots en speer en hij sloeg er minstens 10 helemaal gestrekt en hij bleef slaan, maar de ventjes waren met teveel en zij overmeesterden dokter Hoepla. Maar dokter Hoepla wist niet van ophouden en beet één van de ventjes in zijn voet en bleef stug vasthouden. Hij weigerde zijn kaken te openen en het ventje schreeuwde het uit van de pijn. De andere ventjes begonnen op dokter Hoepla in te slaan, maar dokter Hoepla bleef vastbijten als een pitbull, totdat hij de tenenpartij in zijn mond had en het ventje dus al zijn tenen had afgebeten. Hey dokter Hoepla, riep dokter Poeders, wat heb je daar nu aan gehad, daar schieten wij geen flikker mee op jonge mafkees, nu zijn ze alleen maar bozer. Het leek alsof de doktoren de hoop nu wel konden gaan opgeven, totdat de pygmeeën de PSV pet van dokter Teender zagen met de knipperende lichtjes eraan en ze vielen allemaal op hun knieën en begonnen te bidden. Dokter Teender begreep dat de pygmeeën hem zagen als een God en begon luidkeels het clublied van PSV te zingen. De pygmeeën tilden dokter Teender op en werd door de pygmeeën op handen gedragen, ze namen hem mee het bos in en liepen met hem naar hun dorp. De andere 9 doktoren konden niet zo gemakkelijk van de pygmeeën wegkomen en werden gevangen genomen.

De kannibalen En daar hingen 9 doktoren ondersteboven, vastgebonden aan een dwarsbalk. Mooie kutzooi zei dokter Knipvink en wat gaat er nu gebeuren en wat kunnen we nog meer verwachten, vroeg hij zijn collega’s? Ik heb een naar voorgevoel zei dokter Knipvink dit is niet pluis. Misschien zijn het wel kannibalen jongens piepte een angstig stemmetje van dokter Ribbels. Dat vrees ik nu ook sprak dokter Poeders, want daarginds zie ik enkele mensenschedels liggen en daarzo liggen een aantal menselijke beenderen. Kut man we worden opgevreten, wat nu riep dokter Snorkel? Ik ruik onraad riep dokter Poeders en ja hoor, daar kwam een hongerige kannibaal aan met een mes. Eee jongens daar komt een kannibaal met een groot mes aan riep dokter Krullend, die is wat van plan jongens, dit kan nooit goed aflopen. Nu begin ik ook een klein beetje schrik te krijgen huilde dokter Hakman op een heel angstige toon. Misschien komt hij onze touwen doorsnijden om ons te bevrijden. Laten we dat hopen ja, je weet maar nooit. Ik pis in mijn broek van de schrik man. En de kannibaal met het grote mes stopte nu voor de bungelende doktoren en sneed tot verbazing van alle doktoren in een flits dokter Hoepla’s edel gereedschap eraf. Waaat man, dat kan niet waar zijn, dat is nog gruwelijker dan moord man. Kut man eerst zijn voeten en nu ook nog zijn gereedschap, dit is knap lullig. Dokter Hoepla schreeuwde in lange halen een pijnen-symfonie die koude rillingen bracht aan de rest van de

vastgebonden doktoren. Kut man zo meteen zijn wij ook de lul brulde dokter Hakman. En nu hadden de doktoren echte schrik. Schreeuwend keken ze toe hoe dokter Hoepla’s gereedschap deden roosteren boven een vuurtje. Dit is niet normaal man. Vieze vuile kutventjes en dokter Teender daarginds schiet ons niet eens te hulp de kakkerlak. Eee dokter Teender riepen ze help ons man. Maar dokter Teender bleek meer geïnteresseerd in de aantrekkelijke dames en stak zijn middelvinger op. Wat een flikker schreeuwde dokter Poeders, wat een collega zeg, Teender vuile rat, jonge als ik jou ooit nog eens tref dan zal ik jou slaan jonge, net zolang tot ik je schedel hoor breken en kraken, sterft smeerlap. Ik kan dit niet geloven zei dokter Kriebels. Ik ben nooit eerder in aanraking gekomen met dit soort hachelijke toestanden. Het leven kan zo mooi zijn en nu dan zo onverwacht keert zich de duistere zijde van ons leven ons het boosaardige gezicht toe. We zijn gebakken jongens. En daar verscheen Teender en met hem volgden vele dorpelingen van de kannibalen stam. Vreemd genoeg leek Teender zich niets aan te trekken van het noodlottige voorval dat dokter Hoepla’s gereedschap deed ontnemen. En Teender kreeg het edel geroosterde gereedschap van dokter Hoepla aangereikt bereid met zout, peper, een gepeperde jus en wat groenten als versiering en tegelijk als versnapering. Dokter Hoepla begreep dat zijn gereedschap een lekkernij was geworden en wel een eetbare. Dokter Hoepla voelde een angstbrander recht door zijn hart gaan bij het besef dat dit ongelofelijk pijnlijk zou gaan worden, onmenselijk toch, het idee al… Dokter Hoepla schreeuwde niet opeten jonge vieze Teender, want dan kunnen we hem misschien nog redden en terug plaatsen waar die hoort te hangen. Teender keek omhoog en staarde dokter Hoepla recht in de ogen en zijn gezicht sprak van een bittere ernst en zijn ogen leken te branden met

een helse boosaardige furieuze haat, deze emotieloze dooie blik was het visitekaartje van een rasechte psychopaat. Weet je nog, schreeuwde Teender, toen jullie mensenkak op mijn boterham hadden gesmeerd en in mijn thermofles hadden gepist, toen hadden jullie de grootste lol en nu hangen jullie aan de schandpaal. Pas toen ik die boterham op had en mijn thermofles had leeggedronken vertelden jullie het mij en maar lachen hè. En dan van al die keren dat er poep aan mijn voordeur klink zat, dat ben ik ook nog niet vergeten en dan vooral dat maandelijkse grapje van stront, het liefst verse, in een brandende krant op de deurmat, zodat ik hem weer eens uit moest stampen en er weer poep aan de schoenen zat. En al die keren dat er poep door de brievenbus werd gegooid en poep in de auto, op het werk, in het sleutelgat, poep door de raam, poep tegen het raam en noem het maar op brulde een kokend woedende en aangeslagen Teender. Ik ging jullie haten. Ik was altijd de lul en nu pas kan ik alles rechtzetten jongens, nu zijn jullie de lul. Nu kan ik eindelijk terugslaan na al die jaren van vernederingen. Lekker doorbijten deze keer, er is geen weg terug. Dit unieke wraakdesert, de gebakken pielemans zal me gaan smaken en ik zal morgen deze maaltijd gewoon uitkakken en die poep zal ik jullie overhandigen als aandenken van jullie eindeloze poep-terreur. Vind je niet dat wij een beetje teveel gestraft zijn Teender? Wil jij weten hoe ik me voelde, iedere keer als ik weer poep aan mijn handen had, schreeuwde Teender. En wil jij weten hoe het voelt om iedere keer poep aan de schoen te hebben, schreeuwde Teender. Honderden keren ben ik uitgegleden in de stront met een enkele keer een botbreuk als gevolg, maar wel altijd die mentale doodsklap, die stank voor dank van jullie, vinden jullie dat normaal, schreeuwde Teender? Nou, misschien begrijp je nu waarom ik jullie piemels ga versnaperen. Alsjeblieft Teender niet doen, we smeken je. Geen genade zal ik jullie geven zijnde een stel gewetenloze terroristen en wel poepterroristen van de hoogste orde. Alle doktoren begonnen luidkeels te huilen en het regende tranen met tuiten. Ik ben mijn leven beu op het vasteland riep Teender. Al jaren droom ik van sociale vrijheid, geen ogen meer van de vreemden die me aanstaren. Nu heb ik dit getroffen, een droom is voor mij uitgekomen, tussen deze mensen voel ik me thuis. Ik ben God in hun ogen en ik voel me hier zeer op mijn gemak. Eindelijk erkenning en

verbroedering, dit leventje is mijn lotsbestemming, ik voel me hier thuis. En kijk dan daar al die lekkere dames met alles op en aan. Ik vind het prima hier en eindelijk kan ik me wreken op jullie pestkoppen. Teender begon te lachen en begon het gereedschap te versnaperen. Als ik hem uitschijt mag je hem zeker terug hebben dokter Hoepla, lachte Teender. Vieze klootzak schreeuwde dokter Hoepla, wat zal mijn vrouw hiervan vinden jonge, daar ben ik nog niet jarig mee man en hij schreeuwde en krijste in wanhoop en onmacht het gebed der gevallenen. Mijn o zo zinvolle orgaan met dank aan de schepper niet alleen een pielewiep, maar een orgaan welke het leven tot haar enorme waarde doet pieken, dus ik kan zeggen je hebt me vermoord. Teender gaat gij rap naar de verdommenis en ik zal je helpen jonge, nee nu geen broodjes poep meer, nu moet ik serieuze overwegingen gaan maken om jou van een lijdensweg te voorzien die zijn afschuw en weerga niet kent. Het zal donderen en het zal bliksemen de dag dat mijn wraak jouw genade gaat doen smeken, maar ik zal je afmaken jonge. Dokter Hoepla begon te janken en schreeuwde om halleluja en vroeg God om wonderen, want alleen een wonder kan hem zijn pielemans nog teruggeven. Kut man collega’s vertel mij wat moet ik nou toch, hoe leg ik dat uit aan mijn vrouw? Dokter Hoepla schreeuwde: “Ik ben verdomme pielemans verloren en dat kan ik moeilijk geloven, man wat heb jij gedaan jonge Teender, kijk me aan jonge stiekemerd als ik tegen je praat”, en Teender keek dokter Hoepla recht aan en schoot in de lach. Schoft jij smerige vieze Teender vuil kwalleke jonge, gij gaat naar het rijk der dwalende geesten. Nog lachen ook he? Ga ik je betaald zetten jonge en ik weet nog niet hoe. Een voor een werden de geslachtsdelen verwijderd, eerst bij een huilende dokter Hakman, toen bij een hysterische dokter Ribbels, toen bij een woeste dokter Kriebels, toen bij een gebroken dokter Knipvink, toen bij een erg gepijnigde dokter Poeders, toen bij een zeer overspannen dokter Snorkel en toen bij beide schreeuwende en krijsende doktoren Krullens en Krullend en die Teender deed zich tegoed aan het smullen van het ene edele gereedschap na het andere.

Hoe kun je dit doen riepen de boze en aangeslagen doktoren Teender toe? En wat denk jij nou schreeuwde Teender, ik wel altijd pesterijen pikken en verschillende broodjes poep helemaal opeten en wel honderden keren mijn thermosfles tot de nok toe volgepist helemaal opdrinken? Nee siste dokter Teender, wraak heeft tijd nodig en ik had alle tijd. Nu is het mijn beurt om al die geintjes uit het verleden niet te pikken en nu dus zijn jullie de lul. Schoft, SCHOFT schreeuwden de doktoren, ons ongeluk kan jij niet vergelijken met die broodjes poep van jou. Dit is verdomme veel erger dan een broodje poep jonge, schreeuwde dokter Ribbels. Ik ga jou pakken Teender, riepen verschillende doktoren naar Teender. Wij gaan er effe voor zorgen dat ook jouw ballenpartij en edel gereedschap naar de verdoemenis gaan worden geholpen. Slang, vuile adder, smerig smoetsvlek dat je bent, homofiele viezerik, flikkersteen riepen de boze doktoren terwijl ze allen ondersteboven hingen aan een dwarsbalk. Teender gierde van het lachen en de echo van zijn gelach werd gekaatst tegen de hoge rotswanden. Teender verdween even in de hut van het stamhoofd en kwam er weer uitgelopen en gooide wat naar de 9 doktoren. Voor hen vielen 9 plastic voorbind dildo’s en Teender zei, daar beste collega’s geniet er maar van. Vuile wrattenflikker riepen de doktoren, wat een lef zeg om ons ook nog eens in te wrijven dat wij zo’n enorm wanhoop, onmacht, verdriet en pijn is aangedaan. Onze mannelijkheid is niet meer en een simpele maaltijd was de lotsbestemming ervan en waarom? Voor een paar broodjes poep en voor een beetje pis in de thermosfles, wat een grote pech toch? Hadden we dit geweten zeg, dan had ik hem slaag gegeven de vuile stinkende varkenskop. Het werd avond en de kannibaaltjes gingen slapen. Alle 9 doktoren hingen nog ondersteboven aan de dwarsbalk. Doktor Hakman was compleet van de kaart en zat al gedurende lange tijd wartaal uit te kramen en wauwelde lukrake woorden in een oase van verwarring, nee, dokter Hakman kon er nog niks van begrijpen, hij kon het gebeuren nog niet eens bevatten. Dokter Knipvink zat al geruime tijd wanhopig te ijlen en in zichzelf te praten en

schreeuwde tegen zichzelf: “Die verdomde Teender heeft gatvergeten mijn pik opgegeten, maar dat kan ik verdomme nog niet geloven”. Ook dokter Snorkel was erg van de kaart en schreeuwde: “Ik kan gatvergeten van nu af aan zittend op de plee gaan, vuile Teender, mijn mannelijkheid opgegeten alsof het een vervloekte lekkernij was.” Doktor Ribbels kreeg een zenuwinzinking en kon het gewoon niet geloven, hij krijste als een baby onafgebroken: “NIET WAAR, NIET WAAR, NIET WAAR, NIET WAAR, NIET WAAR, NIET WAAR, NIET WAAR”. Dokter Krullens was woest als een stier en schreeuwde uit volle borst: “Mijn pielemans als een verdomde snack opgefroten door mijn eigen ex-collega, omdat ik hem een keertje pis heb laten drinken, is Teender verdomme wel goed snik??” Ook dokter Krullens was zwaar van de wap en met verbijstering geslagen en sprak: “Mijn edele delen zomaar opgefroten door verdomme Teender, als ik hem te pakken krijg de schurk. Ook dokter Poeders was zwaar in de war en riep: “Mijn pik als verdomde versnapering, dit is ongelofelijk zeg, hoe denkt die kwal mijn pik op te kunnen eten, omdat ik bij hem een keertje mensenkak door de brievenbus heb gegooid?” Dokter Kriebels dacht gewoon dat dit niet echt was en begon te lachen en zei: “Hey jongens dit is gewoon niet echt, zo meteen worden we weer wakker”. Dokter Hoepla schreeuwde: “Ik zie er verdomme keigoed uit en heb verdomme 5 jaren met de Chippendales meegedanst als extra baantje naast mijn dokter schap.” Ik heb twee keer in de Playgirl gestaan, ik heb verdomme meer dan 852 vriendinnen gehad en ik heb nog een hele toekomst voor me, nu heb ik helemaal niets meer, schreeuwde dokter Hoepla. Ik heb verdomme naar schatting zo’n 8000 triootjes gehad met de lekkerste wijven die er bestaan en nu na dit verlies, verdomme, waarom heeft die flikker mij niet gewoon kapot gemaakt? Ik ben gatvergeten eregast als vaste klant in de 24 seksclubs die Eindhoven telt, daar kwam ik verdomme dagelijks alleen maar om eens flink van bil te gaan. Ik ben verdomme veel te knap voor dit soort ongeluk. Alle doktoren waren in diepe rouw en langzaam groeide bij hen het besef wat er nu eigenlijk gebeurd was. Doe die gulp eens dicht riep Teender op een afstandje naar alle 9 aangeslagen en huilende doktoren die zich al gezellig liet verwennen door de aantrekkelijke kannibalenvrouwtjes. Lekker hangen aan de balk riep Teender en geen stijve nek krijgen hé, riep hij en hij lachte. Teender was ineens een ware psychopaat geworden, of was hij dat al? Teender ging slapen.

Eee siste dokter Poeders ze liggen allemaal te slapen. We kunnen gaan, want ik heb mezelf zojuist van alle touwen kunnen ontdoen en ik kan jullie allemaal bevrijden. En dokter Poeders knoopte alle touwen los en de doktoren slopen heel zachtjes van de kleine kannibaaltjes weg. Allen waren ze hun geslachtsdeel verloren die dokter Teender allemaal had verschalkt. Kut man nooit meer neuken, wat nou toch zeg? Niet praten nu, maar eerst vluchten siste dokter Poeders. De doktoren kwamen na een voetreis van vele tientallen kilometers bergopwaarts, aan bij een verlaten grot. Het werd alweer dag en de vogeltjes begonnen weer te zingen bij het aanbreken van de dag. De doktoren gingen de grot binnen. Allen hadden ze een fakkel aangestoken en die meegenomen in de grot. Ze gingen dieper en dieper de grot in en ineens zagen ze licht in de verte.

 

Wil u heel het boek lezen dan kan u mijn boek bestellen hierbeneden, druk op de rode knop kopen en u kan mijn boek bestellen..

 

>

Rudolf Poeders

Het geniale brein

Leon gaat altijd fluitend de deur uit. Maar zijn been wordt per ongeluk met 5 centimeter ingekort tijdens een operatie. De doktoren besluiten te zwijgen. Maar Leon komt erachter en Leon zint op wraak, hij loopt scheef en hij staat scheef..

€24,95 Paperback

Nu kopen